روزه سپری میان مومن و آتش دوزخ است

ایشان افزودند: ممکن است در اینجا این سوال پیش بیاید که چرا تنها برای اهل ایمان این قید وجود دارد؛ این درحالی است که حکم برای همه است، ولی چون کافران به این کار عمل نمی کنند، این خطاب به مومنان انجام شده است ولی احکام به طور کلی برای عام است.

این مرجع تقلید با این مطلب که کتب به معنی اهمیت و فرض است، بیان کردند: اگر این وجوب زبانی باشد محو می شود ولی کتابت، باعث ضبط و قطعی بودن آن مسئله است.

معظم له یادآورشدند: تمام احکام خدا دارای مصالح است؛ یکی از احکام روزه، "تتقون" است؛ یعنی سپری که بین انسان و آتش دوزخ است؛ تتقون به معنی پرهیزکاری نیست، بلکه به نظر من معنی دقیق تتقون همان سپر است که سپری بین بندگان و آتش است.

ایشان گفتند: در ادامه این آیه،" ایام معدودات" بیان شده که گویا بیان معدود است؛ قرآن از معدوده در مواقعی استفاده می کند که منظور آن، کوچکی و کمی است؛ یعنی ایام کمی در سال، این روزه واجب شده است.

استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم با اشاره به آیه بعدی یعنی آیه « أَیَّاماً مَعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنْكُم مَرِیضاً أَوْ عَلَی سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ...» بیان کردند: خداوند قیودی را نیز برای روزه داری بیان می کند؛ سلامت بیماری و مسافرت و طاقت فرسایی به عنوان قیود مطرح شده است؛ انسان سالم باید روزه بگیرد؛ بیمار از روزه معاف است و مسافران نیز با شروط خاص می توانند روزه نگیرند ولی باید در غیر رمضان جبران این روزه را بنماید؛ یعنی وظیفه بیمار و مسافر، وظیفه گرفتن در خارج از رمضان است.

معظم له گفتند: گروه بعدی که در این آیه از آنها سخن به میان آمده است کسانی است که روزه گرفتن برای آنها بسیار سخت و طاقت فرسا است؛ این شخص باید کفاره بدهد.

ایشان در پایان با اشاره به روایاتی از پیامبر اکرم(ص) در خطبه شعبانیه یادآورشدند: پیامبر اکرم(ص) ورع از محارم الله را مهمترین مراقبت و عمل در ماه رمضان دانسته اند؛ پس از این جمله که در پاسخ به سوال امام علی(ع) بیان شده بود، پیامبر گریه کردند و فرمودند در این ماه حادثه ای رخ می دهد و فردی که همتای کشنده ناقه صالح است، شما را به شهادت می رساند.