عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لَأُكْلَةٌ أُطْعِمُهَا أَخاً لِي فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أُشْبِعَ عَشَرَةَ مَسَاكِينَ وَ لَأَنْ أُعْطِيَ أَخاً لِي فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَشْرَةَ دَرَاهِمَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أُعْطِيَ مِائَةَ دِرْهَمٍ لِلْمَسَاكِينِ.

امام باقر(ع) فرمود: غذایی که به برادر دینی‌ام بخورانم، نزد من از اینکه ده فقیر را سیر کنم محبوب تر است و اینکه ده درهم به برادر دینی خود هدیه کنم، نزد من از هدیه کردن صد درهم به فقرا محبوب تر است.

مصادقة الإخوان، ص44

توضیح: هدف از این روایت نکوهش اطعام فقرا و صدقه دادن به آنها نیست، بلکه هدف این است که از دوستان و برادران دینی خود نیز غافل نباشیم و بدانیم که نیکوکاری ما نباید منحصر به فقرا و نیازمندان باشد.