چرا انسان در بهشت و جهنم جاودان می‌شود؟

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِي النَّارِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِيهَا أَنْ يَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِي الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِيهَا أَنْ يُطِيعُوا اللَّهَ أَبَداً.

امام صادق(ع) فرمود: اهل جهنم در آتش جاودان می‌شوند، چون نیت آنها در دنیا این چنین است که اگر در دنیا جاودان بمانند، همیشه نافرمانی خدا کنند و اهل بهشت در آن جاودان می مانند، زیرا نیت آنها در دنیا این گونه است که اگر برای همیشه در دنیا بمانند، تا ابد خدا را اطاعت کنند.

پی نوشت:

کافی، ج2، ص85