وی تصریح کرد: ما در زبان ادعیه، زبان مضطرانه و پرفایده داریم و خودخواهانه حرف می زنیم. عشق را اضطرار به اوج می رساند. یادی کنیم از فایده ای که اهل بیت برای ما دارند. ما دنبال فایده خودمان هستیم، ولی اثرش روی دیگران بهتر است. ممکن است محبت باعث شود که انسان خودش را بگیرد. ما در ادبیات دینی خود باید مقدار اضطرار را افزایش دهیم و مواظب باشیم محبین مغرور نشوند.

این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه امام‌خمینی(ره) بعد از انقلاب اسلامی، روضه های اهل بیت را احیا کردند، اظهار داشت: امام راحل سخنی بسیار عجیب درباره روضه ها فرمودند که منبرها را روضه ها حفظ کردند. امام فرمودند این روشنفکرها که منظورشان مارکسیسم ها بود، اگر می دانستند روضه چه آثار سیاسی دارد، خودشان مراسم روضه می گرفتند.

پناهیان گفت: محبت،منفعت دارد و ما به این محبت، مضطر هستیم. ما برای گدایی آمده ایم. اگر حضرت زهرا به ما نگاه نکند، ما بدبخت می شویم. ممکن است همه جا منافق باشد ولی بعید می دانم در جلسه حضرت زهرا منافق بتواند بیاید، چون حصرت علی نسبت به روضه فاطمه، غیرت عجیبی دارد. ما به روضه و در خانه اهل بیت، مضطر هستیم و عاشقان گداصفتی هستیم که دستمان رو به اهل بیت دراز است. در خانه خدا عاشقی می کنیم و عبد خدا هستیم.

وی تصریح کرد: علی یک عاشق در تاریخ دارد که کسی نمی تواند بگوید علی را دوست دارم. این شهدا نوازش شده حضرت زهرا هستند و هر چه در جنگ داریم از طرف حضرت زهرا است. امام راحل فرمودند:شهدا یک شبه راه صدساله را طی کردند که خوشا به حالشان.