چرا هرچقدر دعا می‌کنیم اجابت نمی‌شود؟

اینكه با وجود مشكلات بوجود آمده، دنبال راه حل هستید و ناامیدی را در خود راه نداده اید و هنوز ارتباط تان را با خدا قطع نكرده و مشكلات تان را به او بازگو می كنید، جای تحسین دارد؛ مطمئن باشید كه او شما را دوست دارد. قدر همین لحظات مناجات و گفتن درد دل با خدا را بدانید. خیلی ها بوده اند كه به خاطر مشكلاتی كه داشته اند با خدا صحبت می كردند، أما وقتی مشكلشان حل شد، دیگر ارتباطشان با خدا قطع شده است! آنها نمی دانند كه بزرگترین مشكل، قطع ارتباط با خدای به این مهربانی است كه جز خیر و مصلحت چیز دیگری برای بنده اش نمی خواهد.

انسانها به خاطر محدودیت هایی كه دارند از درك مسألۀ مصلحت و دور اندیشی خدا بی خبرند؛ أما گاهی با بوجود آمدن برخی از اتفاقات متوجه می شوند كه درخواست و اصراری كه از خدا داشتند، یا ألان به صلاح نبوده یا نكتۀ دیگری در میان بوده است.

خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و خیر و خوشبختی مؤمنان را می‌خواهد، از این رو اگر خواسته آنان به ضررشان است، اما آنان به جهت عدم اطلاع از باطن امور از خداوند آن را می‌خواهند، اجابت نمی‌كند.

- نكات مهم كه دانستن آن، باعث تأمّل در أندیشه ها و قوّت روحی تان می شود:

۱- نكتۀ أول:
خدای متعال با بندگانش دشمنی ندارد و مسلما اراده ی او بر کمال بندگانش می باشد. تمام دستورات دین گواه بر این مطلب می باشند که خدای متعال به هر وسیله ای به دنبال کمال انسان است. تفکر شما در این باب حتما برایتان مفید خواهد بود.

۲- نكتۀ دوم:
تأخیر و عدم اجابت دعا، نشان كم لطفی و كم محبتی خدا نیست، بلكه گاهی بر عكس، هرچه بیشتر تأخیر شود، دلیل بر بیشتر دوست داشتن خدا است. در كلام معصومین(ع) داریم: "وقتی كه مؤمنی دعا می كند،‌خداوند به ملائكه می فرماید: دعایش را مستجاب نمودم، ولی آن را نگه دارید و عطا نكنید كه من دوست دارم صدای این بندة مؤمن را بشنوم. بنده‌ای هم هست كه دعا می كند و خداوند می فرماید: زود حاجتش را بدهید كه آوازش را دوست ندارم".
در روایت نیز آمده است كه:«ان الله اذا احبَّ عبداً غطَّهُ فی البلاء غطّاً؛(۱) خداوند وقتی بنده ای را دوست بدارد، او را با سختی ها و مشكلات مواجه می سازد». پیامبران و اولیای الهی بیش از دیگران در زندگی خود با مشكلات روبرو بوده اند.

۳- نكتۀ سوم:
اگر به خاطر مشكلاتی، حس ناامیدی در شما به وجود آمده، مشكلات زندگی امتحان الهی است، باید با صبر و تحمّل از آزمون موفق به در آیید؛ به ظاهر قضیه نگاه نكنید. به نتایج معنوی و آثار اخروی رویدادهای زندگی توجه داشته باشید. زندگی همیشه با رنج و مشكلات آمیخته است. بعضی به ظاهر خوشبخت به نظر می رسند. امّا در واقع زندگی شان سراسر پوچ و بی معنا است و هیچ نتیجه و پاداش اخروی ندارند.
خداوند منان با طول دادن اجابت ما را بیش تر به حالت انابه و تضرع در درگاهش نگه مى‏دارد. این لطف بزرگى است كه به این وسیله ارتباط عبد با معبود حفظ مى‏ گردد. در پى آن الطاف بى‏ شمار دیگرى نصیبش مى‏ شود.

۴- نكتۀ چهارم:
سختی و مشكلات زندگی زمینة ترقّی و رشد معنوی است. باید خوشحال باشید كه خداوند شما را شایسته این مقام دانسته است. از فضای پیش آمده نهایت استفاده را كرده و در آغوش پر مهر پروردگار، مشكلات تان را حل كنید. قدر دان این لحظات ناب باشید. مشكلات در زندگی پل پیروزی و نردبان ترقی انسان است. كمالات در برخورد با مشكلات و غلبه بر آن ها ظهور و بروز می كند. جوهره انسان در میدان های مبارزه با سختی ها جلوه می یابد. این از سنت های الهی است. باید از خداوند، استقامت و صبر و استواری طلب نماییم. از او بخواهیم ما را در آزمایش های سخت و دشوار زندگی موفق و پیروز سازد.

۵- نكتۀ پنجم:
به ابعاد مثبت زندگی خود نیز توجه داشته باشید؛ اگرچه دچار مشكلاتی هستید كه شما را رنج می دهد و از این لحاظ وضعیت خود نامطلوب تر از دیگران می بینید، امّا جنبه های مثبتی نیز در زندگی شما وجود دارد كه دیگران بی بهره از آن هستند، همانند نعمت سلامتی و ...

۶- نكتۀ ششم:
همیشه به خداوند توكل داشته باشید؛ نقش توكل در زندگی بسیار راه گشا است. انسان اگر واقعاً به خدا توكل نماید، خداوند مشكلات زندگی او را برطرف می كند. خداوند در قرآن می فرماید: «وَ مَنْ یَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ؛(۲) هر كس بر خدا توكل كند، خدا او را كفایت می كند.»

نكته پایانی:
توجه و دقت به مضمون این آیه روحیه امید را در انسان تقویت می كند: «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً، إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً؛(۳) پس حتماً با سختی آسانی است، حتماً با سختی آسانی و گشایشی است».
و روزی می رسد كه اكثر ما پی خواهیم برد كه عدم اجابت برخی از دعاهایمان خود یك نعمت بزرگ و با ارزش بوده و از خداوند بابت اصرار و بی قراری ها و گله گذاری هایمان عذر خواهی خواهیم كرد.

پی نوشت ها:
۱.بقره(۲)، آیه ۱۵۵.
۲. ثقه الاسلام كلینی، الكافی،ج۲،ص۲۵۳، دار الكتب الاسلامیه، طهران، ۱۳۶۵ ه.ش
۳. انشراح(۹۴)، آیه ۵ و۶.منبع:

منبع:تبیان