چنان که پيامبر خدا صلى الله عليه و آله می فرمایند: «براى آدمى نزد خداوند درجه اى است كه او با عمل خود بدان نمى رسد، مگر آن كه بدنش به بلايى گرفتار شود و بدين وسيله، به آن درجه دست يابد.»(1)

رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: إنَّ الرّجُل لَيكونُ لَه الدَّرَجةُ عندَ اللّه ِ لا يَبلُغُها بعملِهِ، حتّى يُبْتَلى ببلاءٍ في جِسمِهِ فيَبلُغَها بذلكَ.

همچنین، ایشان فرموده اند: «براى بنده در بهشت جايگاهى است كه به وسيله هيچ بلايى به آن دست نمى يابد، تا مرگش در رسد و هنگام مرگ بر او سخت گرفته شود تا به آن جايگاه دست يابد.»(2)

عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ العبدَ لَتكونُ لَه المَنزِلةُ من الجنّةِ فلا يَبلُغُها بشَيءٍ مِن البلاءِ حتّى يُدرِكَهُ المَوتُ، و لم يَبلُغْ تلكَ الدَّرَجةَ فيُشَدَّدَ علَيهِ عندَ المَوتُ فيَبلُغُها.

پی نوشت ها:

1-الدعوات : 172/483.

2- بحار الأنوار: 82/167/3.