روایت امام رضا(ع) از کسانی که خدا روح ایمان را از آن ها می گیرد

آنچه در ادامه می آید بخشی از گفتگویمان با حجت الاسلام و المسلمین امیر گلپور، مسئول کارگاه‌های آموزشی مرکز قرآن و حدیث حوزه‌های علمیه است. در این بخش از گفتگو با خوانش و شرح روایتی از امام رضا  (ع) که از زبان حضرت عبدالعظیم حسنی نقل شده پایان می گیرد.

شما در بخش پیشین گفتگو  به این موضوع اشاره کردید که حضرت عبدالعظیم حسنی از راویان معتبر و نقل کننده معارف اهل بیت (ع) هستند. اگر موافق باشید گفتگویمان را با روایتی که از زبان ایشان نقل شده به پایان ببریم.

بله، حضرت عبدالعظیم حسنی از روات و راویان حدیث بودند و برای تبرک و تیمن روایتی را که ایشان از زبان حضرت امام رضا علیه السلام نقل می کند در این جا می آوریم. در این روایت امام رضا (ع) به حضرت عبدالعظیم حسنی می فرماید:  شما سلام مرا به دوستانم برسان -  توجه کنید که امام رضا علیه السلام در این جا نمی فرماید به شیعیان، این یعنی کسی می تواند مسیحی باشد یا زرتشتی باشد اما امام رضا (ع) را دوست داشته باشد و محب اهل بیت باشد در واقع هر کسی که در این عالم ما را دوست دارد -  و به او بگو در دل های خودشان راهی برای تسلط شیطان باز نکنند و قلب های خود را چراگاه شیطان و محل زندگی غیر خدا قرار ندهند و بگذارند که دل هایشان حرم خدا باشد چون دل محل تجلی خداست.

چطور می شود به این جایگاه رسید؟

آنچه قلب انسان را تطهیر می کند تلاوت قرآن، خواندن نماز و کسب لقمه خلال و حفظ نگاه است. برعکس اگر انسان مراقب چشم و زبان خود نباشد و لقمه اش را پاک نکند غیر خدا قلب او را صید خواهد کرد و دیگر این قلب نمی تواند تجلی گاه خدا باشد. آنچه که باعث تسلط شیطلان بر قلب ها می شود همین جملاتی است که ما با دست های خود در فضای مجازی منتشر می کنیم. شما می بینید که یک پیام و چت می تواند وسیله سقوط انسان را فراهم کند. یک جمله محبت آمیز برای یک نامحرم می تواند شیطان را بر قلب انسان مستولی کند و زمینه حکومت او را بر قلب آدمی فراهم نماید.

امام رضا علیه السلام در این روایت می فرماید که این راه ها را بر شیطان ببندید. در ادامه حضرت می فرماید: سفارش من به دوستان این است که در گفتار، راستگو باشند و امانتداری پیشه کنند. اجازه بدهید در خصوص این امانت و امانت داری چند جمله ای حرف بزنیم.

بفرمایید.

معنای امانت این نیست که شما یک قوطی را به کسی بدهی و او باز نکند تا زمانی که از او بخواهید. این هم می تواند رسم امانت داری باشد اما معنای امانت بسیار وسیع تر از این حرف هاست. استعدادی که خداوند به شما عطا کرده است آن توانمندی که در وجود شما هست و ممکن است که به دیگران داده نشده باشد، آن امانتی در دست شماست. دست و زبان و گوشی که به شما داده شده یک امانت است و حق ادای امانت این است که همان طور که این چشم پاک به شما داده شده به واسطه این چشم شما به پاکان نگاه کنید و به چیزهای طیب و پاک بنگرید و چشم تان را به وسیله نگاه های شیطانی آلوده کنید. همان طور که این زبان به شما داده شده رسم امانت داری این است که چرخش این زبان را وسیله ای برای ادای بهترین کلمات و حرف ها کنید و با آن زبان پشت آدم ها غیبت و بدگویی نکنید و فحش و ناسزا نگویید. همچنین رسم ادای امانت گوش این است که بهترین سخنان را با این گوش ها بشنوی. بچه ای که خدواند به شما عطا کرده است امانتی در دست شماست و رسم امانت داری این است که شما او را خوب تربیت کنید تا آن بچه فردا سرباز خوبی برای امام زمان (عج) باشد.

دستور بعدی امام رضا (ع) در این سفارش این است که فرد، اهل سکوت باشد. این هم جزو آن توصیه های عمیق و معنادار است. بسیاری از زمان های ما در زندگی تلف می شود و مشغول امور لغو و بیهوده و بی ثمر می شویم به خاطر این که سکوت درونی نداریم. بسیاری وقت ها ممکن است وارد قضاوت های کاملا اشتباه شویم به خاطر هیاهوی درونی ای که داریم و از سکوت بی بهره ایم. گاهی ما درگیر جدل و جدال می شویم، گاهی درگیر مزاح های سطحی هستیم، گاه نزاع های سیاسی در جامعه ما بالا می گیرد و نقد،  بهانه ای برای تلافی و انتقام جویی و کینه توزی می شود. خب معلوم است که این سبک از زندگی نمی تواند ما را جزو دوستداران امام رضا (ع) قرار دهد. چون حضرت می فرماید کسی که دوستدار ماست سفارش من به او این است که اهل سکوت باشد یعنی در درون این آدم صلحی وجود داشته باشد و به واسطه این صلح، درگیر جدال و نزاع نشود.

توصیه بعدی امام رضا (ع) در این روایت این است که به دوستان بگو با هم رفت و آمد کنند. خب ببینید در این رفت و آمدها خیلی برکات وجود دارد. می بینید که در همین رفت و آمدها یک نفر از درد دیگری خبردار می شود. می بینید که غم و غصه ها فراموش می شود. گاهی شیرین زبانی یک بچه می بینید که اندوه یک جمع را برطرف می کند. گاهی حضور یک فرد نیکوکار و خیر در یک جمع می تواند غم و غصه جمعی را از میان بردارد و گره گشایی کند. پس توصیه امام رضا (ع) این است که با هم گرم باشید و رفاقت کنید.

بعد امام  (ع) می فرمایند وقتی این کارها را انجام دهید یعنی که راستگو و امانت دار باشید و مراقب زبان و گوش و چشم خود باشید و اهل سکوت شوید و صله رحم کنید این کارها شما را به ما  نزدیک می کند . بعد حضرت می فرماید خودتان را مشغول این نکنید که از همدیگر نقطه ضعف بگیرید و به هم تکه بیندازید و زخم زبان بزنید. خود را مشغول این امور نازل در زندگی نکنید.

در ادامه امام رضا علیه السلام می فرماید به دوستان ما بگو خداوند، خوب های شما را می آمرزد و از بدهایتان هم می گذرد اما از چند طایفه نمی گذرد؛ کسی که برای خدا شریک قائل شود و شرک بورزد یا این که یکی از دوستان ما را اذیت کند. حالا شما در نظر بگیرید که ممکن است دوست امام رضا (ع) زن آدم باشد. برادر و همسایه اش باشد. گروه سومی که امام علیه السلام می گویند خداوند آن ها را نمی آمرزد کسانی هستند که در دل شان نسبت به یکی از دوستان ما کینه ای بپرورد و کینه توزی کند در این صورت خداوند از او نخواهد گذشت، مگر این که از کارهایش نادم شود و خود را اصلاح کند. اما اگر کسی از این رویه ها دست برندارد رذایل اخلاقی سراغ او خواهد آمد و در کار مردم آزاری و غیبت و تهمت و کینه توزی خواهد افتاد.  امام رضا علیه السلام در ادامه می فرماید اگر کسی دست از این رویه ها برندارد خداوند روح ایمان را از وجود او خواهد گرفت و او را از ولایت ما خارج خواهد کرد و او هیچ نصیبی از ولایت و دوستی ما نخواهد برد و من پناه می برم به خداوند که کسی این گونه باشد.