عقیق: آفریدگارا! توان آن نداشتهام که از نافرمانیت دست شویم، مگر آنگاه که به عشق و محبت خویش بیدارم ساختهای،
یا آنگونه بودهام که تو خود خواستهای.
تو را سپاس، که مرا در کرم خویش وارد کردی و دلم را از آلایش‌ها و کدورت‌های غفلت از خودت را پاک نمودی.
پروردگارا! مرا بنگر، نگاه آنکه ندایش دادی پس پاسخت گفت،
و به طاعتش فراخواندی و به یاریش گرفتی پس مطیع تو گشت.
ِلَهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِکَ وَ کَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَکُونَ کُنْتُ فَشَکَرْتُکَ بِإِدْخَالِی فِی کَرَمِکَ وَ لِتَطْهِیرِ قَلْبِی مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ
إِلَهِی انْظُرْ إِلَیَّ نَظَرَ مَنْ نَادَیْتَهُ فَأَجَابَکَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِکَ فَأَطَاعَکَ
211005
