۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۹ : ۱۶
راز نمازهاي طولاني پيامبراكرم(ص) چه بود؟
در حالات پيامبر(ص) مي‌خوانيم كه آن قدر براى نماز و عبادت مى‌ايستاد كه پاهايش ورم مى‌كرد. به آن حضرت(ص) عرض شد: چرا خود را اين‌گونه زحمت مى‌دهى؟ پيغمبر(ص) در پاسخ فرمود: آيا بنده سپاسگزار خدا نباشم؟!
عقیق:نقش و اهميت نماز در دين نشان دهنده عظمت و استحكام اين حبل متين و ريسمان
استوار ميان زمين و آسمان است. ريسمان ديگر اعمال ارزشي براي صعود انسان به
افق بلند سعادت كافي نيست، ولي نردبان نماز، افزون بر آن كه به تنهايي
وسيله عروج است، مي‌تواند ثقل و سنگيني بقيه اعمال را نيز متحمل شود.
رضا اخوي كارشناس مركز تخصصي نماز در كتاب «ثانيه‌هاي انس» يكي از مهم‌ترين راهكارهاي انس با نماز و چشيدن لذت نمازگزاري را تقويت خداباوري و دلدادگي مي‌داند و در خصوص دومين راهكار انس با نماز مي‌نويسد:
يكي از ويژگي‌هاي بارز انسان، فقر ذاتي و نيازمندي هميشگي او نسبت به خالق هستي است، به فرموده پروردگار «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَي اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ»؛ شما به خداوند نيازمند هستيد و او از شما بي نياز است.
حال كه او «غني» است كه هست، «غني» و هيچ نياز و احتياجي ندارد، امر، فعل و رهنمود او، به جز حكمت و كرم به مخلوق نيست.
*زبان حال مخلوق
همه انسان‌هايي كه با حقيقت وجود خود آشنا هستند، نياز خود را مي‌دانند و موظف به سپاسگزاري و تشكر از كسي كه به آنان نعمت و تحفه‌اي عطا كرده مي‌دانند و اين قدرشناسي نوعي زبان حال است كه نشانگر لياقت هديه گيرنده است..
اين قدرشناسي و درخواست تداوم عنايت، زماني رنگ جدي‌تري به خود مي‌گيرد كه همه چيز انسان وابسته به او باشد و بر پايه عنايات و توجهات او قرار داشته باشد.
خدايي كه ولي نعمت ماست و هرچه داريم از لطف و عنايت و احسان اوست و همه جيره خوار خوان كَرَم او هستند و اگر لحظه و آني دست عنايت خويش را از سر بندگان بردارد، همه به فلاكت و بدبختي خواهند افتاد.
فضل خداي را كه تواند شمار كرد؟/ يا كيست آنكه شكر يكي از هزار كرد؟...
الوان نعمتي كه نشايد سپاس گفت/ اسباب راحتي كه نشايد شمار كرد
*تلألؤ قرآن
سوره‌هاي فراواني همانند «الرّحمن» و «روم» پر است از ياد آلا و نعمت‌هاي الهي «قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللهُ»؛ بگو چه كسي از آسمان‌ها و زمين روزي‌تان مي‌دهد؟ بگو: خدا! (سوره سبا، آيه 24).
سخن نهايي را خداوند در اين آيه بيان كرده است: «وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا»؛ و اگر نعمت‌هاي خدا را بشماريد، هرگز نميتوانيد آن را احصا كنيد، خداوند غفور و رحيم است.
اميرمؤمنان(ع) در ناتواني انسان از حمد خدا و شمارش نعمت‌هايش مي‌فرمايد: «اَلْحَمْدُلِلَّهِ اَلَّذِي لاَ يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ اَلْقَائِلُونَ وَلاَ يُحْصِي نَعْمَاءَهُ اَلْعَادُّونَ»؛ خداوندي را سپاس كه گويندگان هرگز به كنه مدح و ثناي او نمي‌رسند و شمارندگان، نعمت‌هاي او را نمي‌توانند بشمارند».
مهرباني و لطف و كرم الهي، از زبان مبارك امام عارفان امام حسين(ع) شنيدني است: «مرا نشو و نما دادي و پيش از اين نيز بـه من مهر ورزيدي، به وسيله رفتار نيكويت و نعمت‌هاي شايانت كه پديد آوردي خلقتم را از مني ريخته شده و جايم دادي در سه پرده تاريكي (مشيمه و رحم و شكم) ميان گوشت و خون و پوست و گـواهـم نساختي در خلقتم و واگذار نكردي به من چيزي از كار خودم را سپس بيرونم آوردي بدانچه در علمت گذشته بود، از هدايتم به سوي دنيا خلقتي تمام و درست و در حال طفوليت و خردسالي در گهواره محافظتم كردي و روزيم دادي از غذاها شيري گـوارا و دل پرستاران را بر من مهربان كردي و عهده‌دار پرستاريم كردي مادران مهربان را و از آسيب جنيان نگهداريم كردي و از زيادي و نقصان سالمم داشتي، پس برتري تو اي مهربان و اي بخشاينده.
*نماز و حس نيازمندي
اقامه نماز نوعي قدرشناسي به درگاه خالق كريمي است كه لحظه به لحظه عنايتش را بر ما مستدام مي‌دارد و انسان با عبادت خود، ضمن سپاسگزاري از نعمت‌هاي موجود، جبهه شكر به درگاه الهي مي‌سايد، از اين رو در حالات پيامبر گرامي(ص) مي‌خوانيم كه آن قدر براي نماز و عبادت مي‌ايستاد كه پاهايش ورم مي كرد، آن قدر نماز شب مي‌خواند كه چهره‌اش زرد مي‌شد، به آن حضرت عرض شد: چرا خود را اين گونه زحمت مي‌دهي؟
حضرت در پاسخ فرمود: «افلا اكون عبداً شكوراً»؛ آيا بنده سپاسگزار خدا نباشم؟!
منبع:حج
رضا اخوي كارشناس مركز تخصصي نماز در كتاب «ثانيه‌هاي انس» يكي از مهم‌ترين راهكارهاي انس با نماز و چشيدن لذت نمازگزاري را تقويت خداباوري و دلدادگي مي‌داند و در خصوص دومين راهكار انس با نماز مي‌نويسد:
يكي از ويژگي‌هاي بارز انسان، فقر ذاتي و نيازمندي هميشگي او نسبت به خالق هستي است، به فرموده پروردگار «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَي اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ»؛ شما به خداوند نيازمند هستيد و او از شما بي نياز است.
حال كه او «غني» است كه هست، «غني» و هيچ نياز و احتياجي ندارد، امر، فعل و رهنمود او، به جز حكمت و كرم به مخلوق نيست.
*زبان حال مخلوق
همه انسان‌هايي كه با حقيقت وجود خود آشنا هستند، نياز خود را مي‌دانند و موظف به سپاسگزاري و تشكر از كسي كه به آنان نعمت و تحفه‌اي عطا كرده مي‌دانند و اين قدرشناسي نوعي زبان حال است كه نشانگر لياقت هديه گيرنده است..
اين قدرشناسي و درخواست تداوم عنايت، زماني رنگ جدي‌تري به خود مي‌گيرد كه همه چيز انسان وابسته به او باشد و بر پايه عنايات و توجهات او قرار داشته باشد.
خدايي كه ولي نعمت ماست و هرچه داريم از لطف و عنايت و احسان اوست و همه جيره خوار خوان كَرَم او هستند و اگر لحظه و آني دست عنايت خويش را از سر بندگان بردارد، همه به فلاكت و بدبختي خواهند افتاد.
فضل خداي را كه تواند شمار كرد؟/ يا كيست آنكه شكر يكي از هزار كرد؟...
الوان نعمتي كه نشايد سپاس گفت/ اسباب راحتي كه نشايد شمار كرد
*تلألؤ قرآن
سوره‌هاي فراواني همانند «الرّحمن» و «روم» پر است از ياد آلا و نعمت‌هاي الهي «قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللهُ»؛ بگو چه كسي از آسمان‌ها و زمين روزي‌تان مي‌دهد؟ بگو: خدا! (سوره سبا، آيه 24).
سخن نهايي را خداوند در اين آيه بيان كرده است: «وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا»؛ و اگر نعمت‌هاي خدا را بشماريد، هرگز نميتوانيد آن را احصا كنيد، خداوند غفور و رحيم است.
اميرمؤمنان(ع) در ناتواني انسان از حمد خدا و شمارش نعمت‌هايش مي‌فرمايد: «اَلْحَمْدُلِلَّهِ اَلَّذِي لاَ يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ اَلْقَائِلُونَ وَلاَ يُحْصِي نَعْمَاءَهُ اَلْعَادُّونَ»؛ خداوندي را سپاس كه گويندگان هرگز به كنه مدح و ثناي او نمي‌رسند و شمارندگان، نعمت‌هاي او را نمي‌توانند بشمارند».
مهرباني و لطف و كرم الهي، از زبان مبارك امام عارفان امام حسين(ع) شنيدني است: «مرا نشو و نما دادي و پيش از اين نيز بـه من مهر ورزيدي، به وسيله رفتار نيكويت و نعمت‌هاي شايانت كه پديد آوردي خلقتم را از مني ريخته شده و جايم دادي در سه پرده تاريكي (مشيمه و رحم و شكم) ميان گوشت و خون و پوست و گـواهـم نساختي در خلقتم و واگذار نكردي به من چيزي از كار خودم را سپس بيرونم آوردي بدانچه در علمت گذشته بود، از هدايتم به سوي دنيا خلقتي تمام و درست و در حال طفوليت و خردسالي در گهواره محافظتم كردي و روزيم دادي از غذاها شيري گـوارا و دل پرستاران را بر من مهربان كردي و عهده‌دار پرستاريم كردي مادران مهربان را و از آسيب جنيان نگهداريم كردي و از زيادي و نقصان سالمم داشتي، پس برتري تو اي مهربان و اي بخشاينده.
*نماز و حس نيازمندي
اقامه نماز نوعي قدرشناسي به درگاه خالق كريمي است كه لحظه به لحظه عنايتش را بر ما مستدام مي‌دارد و انسان با عبادت خود، ضمن سپاسگزاري از نعمت‌هاي موجود، جبهه شكر به درگاه الهي مي‌سايد، از اين رو در حالات پيامبر گرامي(ص) مي‌خوانيم كه آن قدر براي نماز و عبادت مي‌ايستاد كه پاهايش ورم مي كرد، آن قدر نماز شب مي‌خواند كه چهره‌اش زرد مي‌شد، به آن حضرت عرض شد: چرا خود را اين گونه زحمت مي‌دهي؟
حضرت در پاسخ فرمود: «افلا اكون عبداً شكوراً»؛ آيا بنده سپاسگزار خدا نباشم؟!
منبع:حج
گزارش خطا
