بنابراین گزارش، در زمان حرکت کاروان اسیران به سمت شام بر گردن امام سجاد (ع) طوق آهنین و بر دست و پایش زنجیر بسته بودند. زنان و کودکان را بر شتران نشاندند، به گونه‌ای که صورت‌ها و مو‌ها آشکار بود. در این کاروان نام علی‌بن‌الحسین (ع)، فاطمه بنت حسین، سکینه بنت حسین، زینب بنت علی و دختران و زنان و کودکان را ذکر کرده‌اند. تعداد همراهان با قافله اسیران که با همه امکانات نظامی و تدارکاتی حرکت کردند و کار حفاظت از سر‌ها را به عهده داشتند هزار نفر ذکر شده است. نوشته‌اند در طول راه امام سجاد (ع) ساکت بود و با هیچ کس تا رسیدن به شام سخن نگفت. کسی در راه، حق گریه کردن نداشت!
شایان ذکر است اگرچه تعیین دقیق منزلگاه‌های مسیر کوفه تا شام اندکی دشوار است، اما با قرائن و شواهد به گونه‌ای تقریبی منازل راه را به گونه‌ای می‌توان تعیین کرد. کاروان اسیران احتمالا در این مسیر در خرابه و دیر نزدیک فرات، نزدیک قادسیه، جصّاصه، تکریت، اعمی، عُروه، صلیتا (صلینا)، وادی نخله، ارمینیا، لینا (لبا)، کُحیل، جُهینه، موصل، تلعفَر، سنجار، نصیبین، عین‌الورده، دَعَوات، رَقّه، بالِس، قنَسرین، معرّةالنَعمان، شیزر، کفر طاب، سیبور، حَماه، حِمص، مرشاد، بعلبک، عسقلان، جبل جوشن، دیر راهب، مرزین، حرّان، میافارقین، شبدیز، دروازه دمشق و پشت دروازه توقف کرده‌اند.