۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۸ : ۰۰
یادداشت/ سیدیحیی یثربی
قیام اباعبدالله(ع)، قیامی مکرر و دائمی است
قیام امام حسین (ع) جریانی مکرر است، یعنی همانطور که همیشه تحریف و انحرافی وجود داشته است، مبارزه با آن نیز وجود داشته است.
عقیق:دکتر سیدیحیی یثربی، استاد دانشگاه در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داد نوشت:در روزگاری که نبوت جریان داشت، انسان پیام الهی را از پیامبران می گرفت، اما با گذشت زمان و بنا بر هوا و هوس، پیامی که دریافت شده بود، دچار انحراف می شد. از این رو پیامبری دیگر از راه می رسید و به تصحیح این تحریف و انحراف می پرداخت. این جریان تا زمان حضرت رسول خدا (ص) ادامه پیدا کرد و سرانجام با وجود مبارک آن حضرت، نبوت خاتمه یافت.
ما شیعیان بر این اعتقادیم که هنوز هم ضرورت وظیفه هدایت و اصلاح بشریت از بین نرفته است، به این معنا که نه انسان به جایی رسیده است که بتواند دست از تحریف و انحراف بردارد و نه خداوند از خیر اصلاح او گذشته است. در واقع، اگر بعثت ها لطف بودند، تداوم رفع و دفع انحراف ها و تحریف ها نیز لطف است، لذا خداوند از این لطف دریغ نمی کند. اینجاست که مسئله امامت مطرح می شود. در واقع عقیده به امامت، عقیده به پشتوانه آسمانی برای پاسداری از اعتبار و اصالت انسان و حفظ وی از انحراف می باشد.
در تاریخ اسلام، می توان اولین تجربه های تحریف و انحراف را در زمان حیات رسول خدا (ص) مشاهده کرد، به نحوی که آن حضرت پس از فتح مکه، نگران افرادی بودند که با ایمان آوردن های دروغین، تلاش می کردند از این ایمان به عنوان ابزار و وسیله ای برای رسیدن به قدرت استفاده کنند.
با این حال این تحریفات تا زمان یزید به صورت پنهانی انجام می گرفت، اما با به حکومت رسیدن یزید که شخصیتش برای مسلمانان شناخته شده بود، تحریف و انحراف صورت علنی به خود گرفت. وجود مبارک امام حسین (ع) در واقع، پاسخی از سوی حق به این انحراف بود.
اگر چنین نگاهی به مسئله قیام داشته باشیم، متوجه می شویم که قیام امام حسین (ع) جریانی مکرر است، یعنی همانطور که همیشه تحریف و انحرافی وجود داشته است، مبارزه با آن نیز وجود داشته است و این یعنی اینکه باید به یاد داشت هنوز هیچکدام از مسئولیت ها در قبال انسان به سرانجام و پایان نرسیده است.
امام حسین (ع) مسئولیت خود در قبال انسان را پذیرفته و به مبارزه با جریان انحرافی زمان خویش برخاست، با این عقیده راسخ که این حرکت با شهادت وی به پایان نخواهد رسید و شیعیان نیز این راه ادامه خواهند داد. در واقع، جریان عاشورا به این معناست که همه ما، هر لحظه باید گوش به زنگ تحریف ها و انحراف ها در جامعه بوده، به ادای مسئولیت خویش بپردازیم.
پیام امام حسین(ع) این نیست که به خاطر مبارزه او، اشک بریزیم و بر سر و سینه بکوبیم، بلکه پیام وی آن است که برخیز و مبارزه کن. اگرچه شفاعت آن حضرت برای گناهکاران جای تردید نیست، اما نباید هدف عاشورا را منحصر به آن کرد، بلکه باید هر لحظه و هر روز آماده و به هوش باشیم تا مسئولیت خود را در قبال دین و جامعه ادا کنیم.
هر وقت به قیام امام حسین (ع) با این دید نگاه کنیم که باید با انحراف و تحریف دین مبارزه کرد، آنگاه جمله معروف «هر زمینی کربلاست و هر روزی عاشورا» برایمان متجلی می گردد و به مفهوم آن پی می بریم:
جدال کفر و ستیز ستمگران، با خلق
همیشه بوده و
هست و
همیشه خواهد بود!
مباد آنکه:
به عذری ز کار وامانیم!
مباد آنکه:
عزاداری شهیدان را، جهاد پنداریم!
چه جای گریه؟!
که جای قیام با شمشیر!
چه جای ناله؟!
که جای نهیب و نعرهی شیر!
دکتر سید یحیی یثربی
منبع:فارس
گزارش خطا
