آقازاده‌هایی که با افتخار به خط مقدم مبارزه با اسرائیل اعزام می‌شوند

هنگام عقب‌نشینی از موقعیت تحت اشغال دشمن، چهار نفر از رزمندگان مقاومت اسلامی زیر آتش شدید نیروهای صهیونیست که در نزدیکی جبل الرفیع حضور داشتند، قرار گرفتند که به جز یک نفر، همگی به شهادت رسیدند و پیکر هر سه آنان به دست نیروهای ارتش رژیم اشغالگر قدس افتاد.

نظامیان صهیونیست هر سه پیکر را با خود به سرزمین‌های اشغالی منتقل کردند و بدونِ داشتن اطلاع از هویت آنان، تصاویر هر سه پیکر را در تلویزیون رژیم صهیونیستی نمایش دادند. مدت کوتاهی از پخش این تصاویر نمی‌گذشت که مشخص شد یکی از این سه رزمنده شهید، «سید محمدهادی نصرالله» فرزند ارشد سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان است. انتشار این خبر لبنان را به شدت دگرگون کرد.

تا پیش از آن روز سابقه نداشت که فرزند یکی از رهبران سیاسی در درگیری نظامی خصوصا با اشغالگران صهیونیست جان خود را از دست داده باشد. فرزندان رهبران سیاسی لبنانی تا پیش از این، عموما به دنبال تحصیل در کشورهای غربی مخصوصا فرانسه و آمریکا بودند. سید محمدهادی نصرالله اولین فرد در میان فرزندان مقامات سیاسی لبنان و جهان عرب بود که جان خود را در نبرد با اشغالگران صهیونیست فدای اسلام کرد.

وی برخلاف تصور رایج، هیچ استفاده‌ای از فرزند دبیرکل حزب‌الله بودن برای تقویت جایگاه خود در مقاومت اسلامی نکرد. تمام مراحل عضویت را مانند سایر رزمندگان طی کرد و پس از تأیید فرماندهان، وارد مقاومت اسلامی شد. وی چند ماه قبل از شهادت، دختر یکی از روحانیون سرشناس لبنانی، که از دوستان پدرش بود، را عقد کرده بود و قصد داشت مقدمات ازدواج و رفتن به منزل جدید را فراهم کند.

خانواده نصرالله اندکی پیش از اعلام شهادت هادی، متوجه می‌شوند که او همراه رزمندگانی بود که در جبل الرفیع حضور داشتند. با این حال، سیدحسن نصرالله و همسرش پس از اعلام هویت سیدهادی تأکید کردند که تنها در صورت بازگشت دیگر اسرا و پیکرهای شهدای لبنانی حاضر به دریافت پیکر هادی در برابر تحویل اجساد و وسایل غنیمت گرفته شده از رژیم صهیونیستی در عملیات «انصاریه» هستند.

این عملیات چند روز قبل از شهادت سید هادی و علیه یک واحد کماندویی دریایی نخبه ارتش اسرائیل در سواحل جنوب لبنان اجرا شد.

شهادت سید هادی واکنش گسترده مردم لبنان از تمام گروه‌های مذهبی را در پی داشت. تمام رهبران ملی و مذهبی از مسلمانان و مسیحیان به دیدار سید حسن نصرالله رفتند و شهادت فرزند ارشدش در جنگ با ارتش اشغالگر اسرائیل را به وی تسلیت گفتند. این واکنش‌ها به لبنان محدود نشد و سران بسیاری از کشورهای مسلمان مخصوصا حکومت سعودی نیز برای سید حسن نصرالله پیام تسلیت و همدردی ارسال کردند.

ارتش اسرائیل درحالی‌که زیر فشار افکار عمومی برای بازپس‌گیری جنازه‌های به جا مانده از عملیات انصاریه در دست حزب‌الله بود، سرانجام دست به مذاکراتی غیرمستقیم با حزب‌الله زد و در ازای دریافت باقی‌مانده لاشه نیروهای خود، 60 اسیر و پیکر 40 شهید لبنانی از مقاومت اسلامی و دیگر جریان‌های ضداشغالگری را در تاریخ 26 ژوئن 1998 آزاد کرد.

پیکر سیدهادی و دو همرزمش «علی کوثرانی» و «هیثم مغنیه» به همراه بسیاری از شهیدانی که طی عملیات تبادل سال 1998 به لبنان برگشتند، در گلزار شهدای منطقه «غبیری» در جنوب بیروت (موسوم به «روضه الشهیدین» یا «قبر دو شهید») دفن شد.

سید حسن نصرالله در مراسم بزرگداشت فرزندش در بیروت گفت: «من خدا را شکر می‌کنم که نگاهی کریمانه به خانواده من کرد و شهیدی از آن برگزید. ما فرزندان‌مان را برای آینده ذخیره نمی‌کنیم بلکه افتخار می‌کنیم که به خط مقدم می‌روند و زمانی که به شهادت می‌رسند، ما سربلند می‌شویم.»

با این حال سید هادی نصرالله تنها فرزند مقام عالی‌رتبه در حزب‌الله نیست که به درجه رفیع شهادت نایل شده است. چهار سال پیش از شهادت او «علی یاسین» فرزند حاج رضا یاسین، از فرماندهان ارشد حزب‌الله، به شهادت رسید و خود حاج رضا نیز دو سال قبل از شهادت سید هادی شهید شد.

در زمان جنگ 33 روزه و پس از آن طی نبردهای سوریه نیز فرزندان بسیاری از فرماندهان و شهیدان شاخص مقاومت اسلامی مانند «حاج عماد مغنیه» (جهاد مغنیه)، «حاج حسان اللقیس» (علیرضا اللقیس) و «شیخ احمد یحیی» (علی یحیی) نیز به درجه رفیع شهادت نایل شدند تا نشان‌ دهند که فرزندان مقامات عالی‌رتبه مقامات اسلامی سعادت و خوشی را نه در تفریح در هتل‌های پنج ستاره خارجی بلکه در میدان جهاد با دشمنان اسلام تا رسیدن به مقام والای شهادت جستجو می‌کنند.