۰۸ آذر ۱۴۰۳ ۲۷ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۱ : ۱۵
ماجرای مادر مریم (ع) از زبان حاج آقا جاودان
در آیه 257 سوره مبارکه بقره می فرماید: « اللهُ وَلیُّ الـَّذینَ آمَنوا» خدا مراقب کسانی است که ...
عقیق: حجت‌الاسلام محمدعلی جاودان از اساتید برجسته اخلاق هستند
که در طی دوران زندگی و تحصیل حوزویشان از محضر اساتید برجسته‌ای از جمله
آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی، آیت‌الله خوانساری، آیت‌الله حق‌شناس و
علامه عسکری بهره‌مند شده اند. ایشان در جدیدترین درس اخلاق خود گفت:
آدم به جایی می رسد که هرچه می خواهد می شود
چطور می شود که آدم را به یک آنی زیرو رو می‌کنند؟ اگر آدم حرف گوش کن باشد، می شود. انسان به میزانی که حرف گوش می‌کند ارزشمند است. تا جایی که هرچه می خواهد می شود. آدم در حرف گوش کنی به جایی می رسد که هرچه می خواهد می شود.
مادر مریم سلام الله علیهما عرض کرد: خدایا این بچه ای که در رحم من است را نذر می کنم که بیاید خدمت گزار خانه تو باشد بچه متولد می شود و بعد مشخص می شود که بچه دختر است. خب بچه ای که دختر است نمی توانست در شمار خدمت گزاران خانه درآید. در آیه 36 سوره مبارکه آل عمران می فرماید: « وَاللهُ أعْلـَمُ بـِمَا وَضَعَتْ » خدا بهتر می دانست که فرزند او دختر است و آن نذر نمی شود.
ایشان عرض کرد که خدایا من این بچه ام و فرزندانش را از شر شیطان به تو پناه می دهم. از او پذیرفتند. این دختر خانم، حضرت مریم شد.
آنهایی که ریاضت می‌کشند می خواهند به جایی برسند
ایشان بچه اش را نذر کرده بود که بچه بیاید خدمت کند. نذر خدمت کرده بود. شما نذر می کنید روزه بگیرید. بعد هم نذرتان قبول می شود. روزه را باید بگیرید دیگر. قرآن فرمود: که ما این بچه را قبول کردیم. نفرمود نذرت را قبول کردیم. فرمود بچه ات را قبول کردیم. اینکه آدم قبول شود، آدم قبول شود یا نمازش قبول شود یا نذرش قبول شود زمین تا آسمان فرق می کند با وقتی که آدم خودش قبول شود.
در آیه 37 سوره مبارکه آل عمران می فرماید: « فـَتـَقـَبَّلـَها رَبُّها»؛ خدا مریم را قبول کرد. « فـَتـَقـَبَّلـَها رَبُّها بـِقـَبولٍ حَسَن» این هم یک چیز بیشتر. بعد اگر خدای متعال یک کسی را قبول کند در ادامه آیه فرموده: « وَأنبَتـَها نـَباتـًا حَسَنـًا» پرورش مریم را خودش به عهده گرفت.
اینهایی که زحمت می کشند و ریاضت می کشند و سیر و سلوک می کنند، مثلا می خواهند به اینجا برسند. به یک جایی برسند که خدای متعال تربیت و پرورش شان را به عهده بگیرد. اگر به آنجا رسیدی که رسیدی. اگر نرسیدی حرام می شوی و می روی. در ادامه آیه می فرماید: « وَکـَفـَّلـَها زَکـَریّا »؛ زکریا پرورش او را تقبل کرد. آنجا که فرمود خدای متعال تربیت او را به عهده گرفت، به دست ولیّ اش سپرد.
خدا مراقب کسانی است که ایمان آورده اند
واقعیت این است که شما وقت و فرصت و اجازه یک دانه اشتباه را ندارید اگر من خدایی نکرده عمرم را به گناه گذرانده‌ام، کاری نمی شود کرد. حالا فرض کن توبه کردم. این سی سال، بیست سال، ده سال، پنج سال، دو سال، یک سال، یک روز، یک روز. یک روزم از دست رفته. سوخته. نمی شود. اگر تحت تربیت قرار گرفتی، به مقصد می‌رسی. در آیه 257 سوره مبارکه بقره می فرماید: « اللهُ وَلیُّ الـَّذینَ آمَنوا» خدا مراقب کسانی است که ایمان آورده اند. نمی‌گذارد پایشان در چاله برود.
هر گناهی نشانه یک شرک است. یک جایی که من گناه می کنم و پایم سستی می‌کند و لغزش می‌کنم آنجا نشان می دهد که من خدا را قبول ندارم و کم آورده ام. هر کسی گناه نکند، نشان می دهد که او ایمان دارد. اگر ایمان دارد حتما تربیت نصیبش می شود. هرچه بیشتر مراقبت کنی، بیشتر نصیبت می شود.
اگر آدم به طور جدی بتواند از گناه پرهیز کند آن تربیت به سراغ آدم می آید. آن وقت آدم هرچقدر به آن تربیت تن دهد، امکانش بیشتر می شود. تا آنجایی که دیگر تمام زندگی آدم تحت تربیت می رود. غذ اکه می خواهی بخوری، اگر غذایش بد باشد، نمی گذارند بخوری. این کسی که ممکن است یک روزی غیبت کند، نمی گذارند با تو رفیق شود. رفاقتش را بر هم می زنند. اگر این درس و مدرسه به ضررت باشد، نمی گذارند بروی. همه چیز را کنترل می کنند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
211001
گزارش خطا
