برش هایی از مناجات خمسه عشر
خداوند در قرآن به انسان دستورهاي زيادي داده است و از جمله وي را به دعا و درخواست كردن از خدا امر نموده است،اين تنها دستوري است كه هشدار به همراه دارد: «انَّ الذين يستكبرون عن عبادتي سيدخلون جهنّم و آخرين» آنان كه از دعا و عبادت من، اعراض و سركشي كنند، با ذلت و خواري داخل دوزخ شوند...
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«اى آنكه هرگاه بندهاى از او بخواهد عطايش كند،
و هرگاه چيزى را كه نزد اوست آرزو كند به آرزويش برساند،
و زمانى كه به او روى آورد مقرّب و نزديكش كند،
و گاهى كه تظاهر به گناه كند گناهش را پردهپوشى نمايد،
و آنگاه كه بر او توكل نمايد او را بس باشد و كفايت كند،
خداى من! كيست كه بر آستانت وارد شده و خواهان مهمانپذيرىات باشد و تو از او پذيرايى نكرده باشى،
و كيست كه مركب حاجت را با اميد به سخاوتت به درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش ننموده باشى؟
آيا خوشايند است كه از درگاهت با محروميت بازگردم،درحالىكه جز تو سرورى كه به احسان متصّف باشد نشناسم،
يَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ وَ إِذَا أَمَّلَ مَا عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُنَاهُ وَ إِذَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ قَرَّبَهُ وَ أَدْنَاهُ وَ إِذَا جَاهَرَهُ بِالْعِصْيَانِ سَتَرَ عَلَى ذَنْبِهِ وَ غَطَّاهُ وَ إِذَا تَوَكَّلَ عَلَيْهِ أَحْسَبَهُ وَ كَفَاهُ إِلَهِي مَنِ الَّذِي نَزَلَ بِكَ مُلْتَمِسا قِرَاكَ فَمَا قَرَيْتَهُ وَ مَنِ الَّذِي أَنَاخَ بِبَابِكَ مُرْتَجِيا نَدَاكَ فَمَا أَوْلَيْتَهُ أَ يَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بَابِكَ بِالْخَيْبَةِ مَصْرُوفا وَ لَسْتُ أَعْرِفُ سِوَاكَ مَوْلًى بِالْإِحْسَانِ مَوْصُوفا .
1ـ مناجات خمسه عشر؛ مناجاة الرّاجين ـ راز و نياز اميدواران ـ
