عافیت طلبی در فرهنگ انتظار راه ندارد

بی شک پیروزی نهایی از آن حزب خداست: «فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ»(1) و این ظفر همانا اهتزاز پرچم پرافتخار توحید برفراز جوامع انسانی به دست حضرت بقیة الله عجل الله تعالی فرجه خواهد بود؛

اما رسیدن به چنین فتح الفتوحی هرگز سهل و رایگان نیست، چرا که معاندان لجوج و دشمنان عنود که منطق فرعونی دارند، در برابر منادی یگانه پرستی و احیاکننده عدالت در عرصه زندگی انسان که در پی رهایی بشر از بندگی صاحبان زر و زور و هدایت آنان به بندگی خدای یگانه است و پیچیدن طومار استثمار و خودکامگی فراعنه عصر ظهور را در دستور کار خود دارد، به مقاومت برخواهند خاست و چون دیگر طواغیت که برای اطفای نور الهی از هیچ جنایتی فروگذار نبودند، از هیچ تلاشی در این مسیر کوتاه نخواهند آمد.

به روشنی می توان دریافت که برای رسیدن به این نصرت الهی فداکاری، نبرد، مبارزه، قربانی دادن و قربانی شدن لازم است و کسی که به حق در انتظار طلوع خورشید حکومت مهدوی است می باید برای چنین ایثار و نثاری نیز آماده گردد، وگرنه این گمان که حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه به تنهایی و از راه های غیر عادی اوضاع را سامان بخشد و امور را اصلاح کند و آن گاه انسان ها بر سر سفره آماده رحمت آن حضرت(عج) بنشینند، بی آنکه رنج جهاد در راه خدا را بر خویش هموار کرده باشند، اندیشه ای باطل و زعمی آفل است که مشابه آن دامنگیر برخی از بنی اسرائیل نیز شده بود؛

همانان که دل به آسایش و آرامش رهایی از ظلم فرعونی خوش کرده بودند؛ اما نمی خواستند هزینه و بهای این پیروزی را بپردازند؛ عاقبت طلبانی که به پیامبر خود حضرت موسی علیه السلام عرض کردند: «فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ؛ پس تو و پروردگارت بروید (با آنان) بجنگید، ما حتما در همین جا خواهیم نشست» (2) آنان که با چنان اندیشه ای در انتظار حکومت امام مهدی علیه السلام نشسته اند و خویش را آماده چنین جهادی نمی کنند، در حقیقت دوستداران امام غائب اند نه منتظران امام قائم(عج)؛ و بر همین اساس نخستین کسانی که در برابر آن حضرت(عج) ایستاده و نافرمانی می کنند، صاحبان اندیشه هایی چنین رفاه طلب و عافیت جو  یا متعصب و متحجرند.

در برابر اینان، رادمردانی آزاده اند که جان خویش در بوته انتظار موعود منتظَر گداخته اند و کلام الهی در دستی و سلاح در دست دیگر دارند و در وقت ظهور حضرتش بسان پروانه دور وجود مبارکش گرد خواهند آمد و او را در این جهاد مقدس یاری خواهند کرد و نه از نثار جان دریغ می ورزند و نه از ایثار مال اِبا می کنند.

اینان منتظران حقیقی امام قائم اند که انتظارشان به سر رسیده و قلوبشان در پرتو درخشش خورشید مهدوی روشنایی یافته است و حضور چشمگیر جوانان در میان اصحاب و یاران آن حضرت(عج) برجستگی خاصی دارد به گونه ای که عدد کهنسالان لشکر آن حضرت(عج) به میزان سرمه چشم و نمک در برابر توشه زندگی است: عن امیرالمومنین علیه السلام قال: «أَصْحَابُ الْمَهْدِيِ شَبَابٌ لَا كُهُولَ فِيهِمْ إِلَّا مِثْلَ كُحْلِ الْعَيْنِ وَ الْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْحُ».

اشتیاق فراوان جوانان به طریقت نورانی وحی و عترت(ع)، صفای باطنی، نورانیت ضمیر و زمینه مستعد برای قبول بذر هدایت، آنان را قابل می سازد تا بر اساس«يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» با فیض امام هدایت و با «کن فیکون» حضرتش متحول گردند و خالصانه در مسیر اعتلای کلمة الله از هیچ کوشش و بخششی دریغ نورزند و امام عصر علیه السلام که تحقق بخشنده آمال و اهداف تمام انبیای الهی در طول تاریخ بشر است، بر اساس سیره مشترک همه انبیای الهی که استفاده از زبان لیّن و قول بلیغ در اوضاع عادی و زبانه تیغ در حال ضرورت است، پرچم توحید را بر فراز جامعه بشر به اهتزاز در خواهد آورد.

آثار رحمت الهی با ظهور آن حضرت(عج) تجلی دیگری خواهد یافت و وعده قرآنی «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ؛ و اگر اهل شهرها و آبادی ها ایمان می آوردند و پرهیزکاری پیشه می کردند، یقیناً [درهایِ] برکاتی از آسمان و زمین را بر آنان می گشودیم»(3) عملی خواهد شد، به گونه ای که مسافری عراق تا شام را می پیماید در حالی که جز بر گیاه و سبزه قدم نمی گذارد. (4)

چون آن حضرت(عج) ظهور کند، امانات و ودایع ظاهری و غیرظاهری امامت و رسالت را آشکار خواهد کرد: پیراهن یوسف، انگشتری سلیمان، عصای موسی و لوای رسول خدا صل الله علیه وآله با او خواهد بود و هیبت موسوی، صبر ایوبی، حکم داودی، زیبایی و بهای عیسوی و لباس ولایت علوی علیه السلام و ...در وجود شریفش متجلی خواهد شد: قوله تعالی حکایة عنه (یعقوب): «انی لاجد ریح یوسف لو لا ان سوره یوسف آیه 94 وهو ذلک القمیص الذی انزل من الجنة. قلت: جعلت فدا! فالی من صار هذا القمیص؟ قال علیه السلام: الی اهله و هو مع قائمنا  إذا خرج ؛ ثم قال علیه السلام: کل نبی ورث علماً او غیره، فقد انتهی الی محمد صل الله علیه وآله؛ ونیز: إذا ظهر القتئم عجل الله تعالی فرجه ظهر برایة رسول الله صل الله علیه وآله و خاتم سلیمان  حجر موسی و عصاه. (الغیبة نعمانی ص 238 منا مهدی هذه الامة، له هیبظ موسی و بهاء عیسی و حکم داد و صبر ایوب بحارالانوار ج 36 ص 303  و همچنی : وانّ قائمنا من لبس درع رسول الله صل الله علیه وآله  بصائرالدرجات ص 196  و نیز ... أن قائمنا اهل البیت إذا قام لبس ثیاب علی علیه السلام و سار بسیرة علی علیه السلام. الکافی ج 1 ص 411 و

پی نوشت ها :

1. سوره مائده ، آیه 56          

2.سوره مائده، آیه 24   

3. سوره اعراف، آیه 96

4. الخصال ص 626