رویکرد حداقلی به دین سبب عرفی شدن جامعه می‌شود
حجت الاسلام رهدار اغراض و امیال بشری را از زمینه‌های دیگر رویکرد حداقلی به دین عنوان و ادامه داد: ممکن است تشخیص دهید که دین خوب است و آموزه‌های زیادی دارد و با این آموزه‌ها می‌توان جامعه را مدیریت کرد، اما در هر حال حب جاه، هوس و اغراض مختلف، مانع از این شود که در مقام عمل به دین اجازه حضور دهید. 

رئیس مؤسسه مطالعات و تحقیقات اسلامی فتوح اندیشه روش دیگر رویکرد حداقلی به دین را سخت بودن مسیر دین خواند و افزود:‌ مسیر دین از آنجا که به شما گنج تحویل می‌دهد توأم با رنج است و یک عالمه شرط و شروط دارد، اما مسیر مقابل دین اینگونه نیست و مانند از کوه پایین آمدن است. 

وی تحقق اهداف حداقلی دین در جامعه را از پیامدهای حداقلی کردن دین برشمرد و گفت: رویکرد حداقلی به دین سبب عرفی شدن جامعه می‌شود و زمانی که جامعه عرفی شود یعنی مرجعیت اجتماعی دین از آن گرفته شده است.
 
دین درست معرفی نشود عرف جای آن را می‌گیرد
حجت‌الاسلام رهدار تصریح کرد: جایگزینی عرف به جای به این معناست که اگر نتوانیم دین را به خوبی معرفی کنیم، عرف، جامعه شما را مدیریت می‌کند و یک زمان فراتر از آن این است که عرف به نام دین جای آن را می‌گیرد و با قدرتی که دارد دین را به نفع خود مصادره و به نام دین حکومت می‌کند.

حجت الاسلام رهدار در بخش دیگری از سخنان خود به تبیین رویکرد حداکثری به دین پرداخت و گفت: رویکرد حداکثری به دین، نگاه به دین را بلند و مأموریت انسان را عظیم می‌داند و آن را محدود به عمر دنیوی نمی‌کند.
 
اهداف دین جز با رویکرد حداکثری پیاده نمی‌شود
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه ما نیاز به دین در این گستره داریم، تحقق دین را مستلزم نگاه حداکثری به آن دانست و افزود: دین یک احکام و یک بایدها و نبایدها و اهداف و برنامه‌هایی دارد که این برنامه‌ها را جز با رویکرد حداکثری به دین نمی‌توانیم و امکان ندارد که آنها را پیاده کنیم.  

وی با اشاره به فرمایشی از امام راحل که در آن لازمه اجرای احکام دین را اقامه حکومت می‌دانستند، اظهار داشت: اگر حکومت نباشد، امکان اجرای احکام وجود نخواهد داشت و توان اجرای احکام نباشد، جعل احکام عوض است.

 حجت‌الاسلام رهدار با بازگشت به رویکرد حداقلی به دین با بیان اینکه نگاه حداقلی به دین مستلزم حد زدن عبودیت الهی است، گفت: اگر دایره دین از دایره هستی کوچک‌تر شود معنی آن است که بین دایره دین و هستی یک فاصله‌ای ایجاد شده است که در آن فاصله دیگر خدا و احکام خدا حضور ندارد.
 
رئیس مؤسسه مطالعات و تحقیقات اسلامی فتوح اندیشه تصریح کرد: وقتی رویکرد به دین حداقلی باشد، شما دیگر الزامی برای تبعیت از احکام خدا ندارید یعنی آنجا ربوبیت الهی حد خورده است در حالی که ربوبیت الهی حد بردار نیست و لذا باید با دین با رویکرد حداکثری مواجه شد.
 
وحی تنها پایگاه وحدت بخش
وی در این زمینه ایجاد هماهنگی بین پایگاه‌های معرفتی متفاوت را ضروری دانست و اظهار داشت: تنها پایگاهی که می‌تواند و قدرت دارد که همه پایگاه‌های خود را در ذیل چتر خود قرار دهد و آن را به وحدت برساند، پایگاه وحی و پایگاه دین خداست. 
 
حجت‌الاسلام رهدار با بیان اینکه رویکرد حداقلی به دین سبب می‌شود پایگاه‌های متفاوت را نتوانیم به وحدت برسانیم و زندگی بشر پاره پاره و منقطع شود، افزود: اما پیامد رویکرد حداکثری به دین، مرجعیت یافتن دین در عرصه اجتماعی است و زمانی که شما دین را در عرصه اجتماعی محور قرار دادید، قدرت ایجابی دین را بالا می‌برید.
 
این استاد حوزه و دانشگاه در توضیح قدرت ایجابی دین، ساختمان خانه‌ای را مثال زد که سازنده آن برای چینش سازه‌هایش از نظر فقیه استفاده می‌کند و فقیه برنامه ایجابی دین را برای ساخت این ساختمان به سازنده آن ارائه می‌دهد تا آنجا بتواند بهتر از دینش پاسداری کند.
 
ضرورت نظام‌مند کردن رویکرد حداکثری به دین
حجت الاسلام رهدار با تأکید بر ضرورت نظام‌مند کردن رویکرد حداکثری به دین، گفت: باید بتوانیم دین حداکثری را نظام‌مندکنیم تا هر اتفاقی در جامعه می‌افتد درباره آن نظر دهد؛ تا هم احکام دین و هم مقاصد آن رعایت شود.
   
سومین دوره «گفتمان نخبگان علوم انسانی» با حضور 390 دانشجو از سراسر کشور از 13 مردادماه به مدت 15 روز در دهکده وسف در حال برگزاریست. اساتیدی همچون محمد رجبی دوانی، سید حمید طالب‌زاده، حسین کچوئیان، سعید زیباکلام، محمدتقی سبحانی، آیت الله محمد مهدی میرباقری، مهدی گلشنی، بیژن عبدالکریمی، حجج اسلام والمسلمین حمید پارسانیا، رهدار، احمد واعظی، عبدالحسین خسروپناه و مسعود درخشان از جمله اساتید سخنران این دوره هستند.