ضرورت شناخت دنیا در کلام امام علی(ع)

حکمت 116نهج البلاغه:
چه بسا كسى كه با نعمت هايى كه به او رسيده ، به دام افتد و با پرده پوشى بر گناه ، فريب خورد و با ستايش شدن ، آزمايش گردد ؛ و خدا هيچ كس را به چيزى همانند مهلت دادن ، نيازموده.

حکمت 117نهج البلاغه:
دو تن به خاطر من به هلاكت رسيدند : دوست افراط كننده و دشمن دشنام دهنده.

حکمت 118نهج البلاغه:
از دست دادن فرصت ها ، اندوهبار است.

حکمت 119نهج البلاغه:
دنياى حرام چون مار سمى است ، پوست آن نرم ولى سم كشنده در درون دارد ، نادان فريب خورده به آن مى گرايد و هوشمند عاقل از آن دورى گزيند.

حکمت 120نهج البلاغه:
از امام درباره قريش پرسيدند فرمود : اما بنى مخزوم ، گل خوشبوى قريشند ، كه شنيدن سخن مردانشان و ازدواج با زنانشان را دوست داريم ؛ اما بنى عبد شمس بد انديش تر و بخيل تر مى باشند و اما ما (بنى هاشم) آنچه در دست داريم بخشنده تر و براى جانبازى در راه دين سخاوتمندتريم . آن ها شمارشان بيشتر اما فريبكارتر و زشت روى ترند و ما گوياتر و خيرخواه تر و خوش روى تريم.