عقیق: امام حسین(ع) و یارانش، رسالت و مسئولیت خود را به بهترین و کاملترین وجه،به انجام رسانیدند.

«ای مردم! آنان که مرا می شناسند، می شناسند و آنان که نمی شناسند، پس معرفی می کنم تا بشناسند. من علی بن حسین بن علی بن ابی طالب(ع) هستم. فرزند آن کس که حرمتش، دریده شد. و نعمت و آسایش و سلامتی، از او گرفته شد. و مالش به تاراج برده شد. و اهل و عیالش به اسارت رفتند. او که خونش در کنار فرات، بدون هیچ خونبها و یا میراثی، برزمین ریخته شد. او که با افتخار، به شهادت رسید.

ای مردم! نفرین خدا بر شما باد، که با حیله و نیرنگ به پدرم نامه نوشتید و با او پیمان وفاداری بستید. و او را بدین سرزمین، دعوت نمودید. سپس،دست از یاری او کشیدید. و با او به ستیز برخاستید! پس، چه بد توشه ای برای سفر آخرت خویش بر بستید. شما در قیامت، با چه روئی در چشمان رسول خدا(ص) نظر خواهید افکند هنگامی که او، به شما اظهار می فرماید:شما اهل بیت(ع) مرا به قتل رسانید. و حرمت من را از میان بردید. و شما از امت من نیستید... .(1)

پی نوشت:

1_(احتجاج طبرسی، ج2، ص31، به نقل از کتاب زندگانی چهارده معصوم انتشارات مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی 653)

211008