۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۷ : ۱۷
تربیت اسلامی؛
هدیه بدهیم؛ اول به دخترها بعد به پسرها
دین اسلام درخصوص تربیت کودکان در قرآن کریم سفارش هایی کرده است.
عقیق:حجت الاسلام والمسلمین مهدی شهرباف در گفتگویی گفت:
در روایتی داریم که «فردی خدمت پیامبر(ص) رسید و گفت: من هرگز اطفال و بچه
های خودم را نبوسیده ام. وقتی فرد رفت حضرت فرمود: این فرد در نزد من از
اهل جهنم است.» محبت کردن و بوسیدن فرزندان باعث می شود که انسان به خداوند
متعال نزدیک تر می شود. نزدیک شدن به خداوند متعال فقط به نماز خواندن،
روزه گرفتن نیست. گاهی اوقات به واسطه شادکردن خانواده و فرزندان است. چرا
که شاد کردن فرزندان باعث وابستگی بیشتر آنها به خانواده می شود و موقعیت
هایی برای آلوده شدن به گناه از آنها گرفته می شود و یک مسیر درست برای
فرزند به واسطه اخلاق و روش درست پدر و مادر ایجاد می شود.
وی افزود: روایتی درباب هدیه دادن و در مقوله شاد کردن فرزندان داریم که روایت عجیبی است. که می توان چندین مطلب استفاده کرد این روایت از وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمودند:« من دخل السوق فاشتری تحفة فحملها الی عیاله کان کحامل صدقة الی قوم محاویج ولیبدا بالاناث قبل الذکور فان من فرح ابنته فکانما اعتق رقبة من ولد اسماعیل ومن اقر بعین ابن فکانما بکی من خشیة الله ومن بکی من خشیة الله ادخله الله جنات النعیم. یعنی هرکس به بازار رود و هدیه ای برای خانواده اش بخرد و ببرد، مانند کسی است که برای نیازمندان صدقه می برد باید، قبل از پسران، به دختران بدهد، زیرا کسی که دخترش را شادمان کند، مانند کسی است که یک بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است . و هر کس چشم پسری را روشن کند، گویا از ترس خدا گریسته است و هر کس از ترس خدا بگرید، خداوند او را داخل نعمت های بهشت کند.»
در این روایت می بینیم که در هدیه دادن به خانواده با اینکه انسان برای خانواده اش خرج می کند مثل این است که صدقه ای برای گروهی ازفقرا داده است. در ادامه روایت پیامبر از نگاه روانشناسانه به این قضیه نگاه می کند که داخل خانه که شدی اول هدیه را به دخترها بده بعد به پسر ها بده چون روحیات دخترها و پسرها قطعا متفاوت است و روحیه دختر ها حساس تر است. در ادامه روایت شاد کردن فرزندان ارزشمند و بزرگ شمرده شده است.
این کارشناس مذهبی در ارتباط با وعده دادن فرزندان بیان کرد: یکی دیگر از مطالبی که خیلی در بحث تربیت فرزندان مهم است این است که اگر وعده ای به فرزندان داده می شود باید به آن وعده عمل کرده شود. رسول اکرم(ص) فرمودند:« احبوا الصبيان و ارحموهم و اذا وعدتموهم شيئا ففوا لهم فانهم لايدرون الا انکم ترزقونهم یعنی کودکان را دوست بداريد و به آنها مهرباني کنيد و هرگاه به آنها وعده داديد، وفا کنيد؛ زيرا آنها شما را روزي دهنده خود مي دانند.» بنابراین یکی از وظایف پدر و مادر از دیدگاه اسلام این است که وفای به عهد بکنند.
حجت الاسلام شهرباف بازی کردن با فرزندان را وظیفه دیگری برای والدین از دیدگاه اسلام برشمرد و گفت:« بعضی پدر و مادر ها شاید با فرزندان سر سنگین باشند و خود را بزرگ و فرزندشان را کوچک بدانند اما در روایتی آمده است که «هر که طفلی داشته باشد باید که با او طفلانه بازی کند.» یعنی پدر و مادر باید خود را تا سن فرزند پایین بیاورند و با او بازی کنند. همین مطلب در روایات هم آمده است که حضرات اهل بیت(علیهماالسلام) گاهی اوقات با بچه ها مثل بچه بازی می کردند.
برای مثال در روایتی آمده است« پیامبر با گروهی از افراد از یک کوچه می گذشتند که وجود مبارک امام حسین(ع) را دیدند که داخل کوچه مشغول بازی است. پیامبر با ایشان شروع به بازی کردند و امام حسین می دویدند و پیامبر نیز به دنبال ایشان می دویدند و دستور فرمودند که حضرت ابی عبدالله را نزد او بیاورند. وقتی ایشان را نزد پیامبر آوردند حضرت شروع به بوسیدن امام حسین(ع) کردند. و در آنجا بیان فرمودند: حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاط. یعنی «حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده ای است از فرزندزادگان انبیاء». پس یکی از وظایفی که ما داریم این است که با فرزندانمان بازی کنیم.
منبع:باشگاه خبرنگاران
وی افزود: روایتی درباب هدیه دادن و در مقوله شاد کردن فرزندان داریم که روایت عجیبی است. که می توان چندین مطلب استفاده کرد این روایت از وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمودند:« من دخل السوق فاشتری تحفة فحملها الی عیاله کان کحامل صدقة الی قوم محاویج ولیبدا بالاناث قبل الذکور فان من فرح ابنته فکانما اعتق رقبة من ولد اسماعیل ومن اقر بعین ابن فکانما بکی من خشیة الله ومن بکی من خشیة الله ادخله الله جنات النعیم. یعنی هرکس به بازار رود و هدیه ای برای خانواده اش بخرد و ببرد، مانند کسی است که برای نیازمندان صدقه می برد باید، قبل از پسران، به دختران بدهد، زیرا کسی که دخترش را شادمان کند، مانند کسی است که یک بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است . و هر کس چشم پسری را روشن کند، گویا از ترس خدا گریسته است و هر کس از ترس خدا بگرید، خداوند او را داخل نعمت های بهشت کند.»
در این روایت می بینیم که در هدیه دادن به خانواده با اینکه انسان برای خانواده اش خرج می کند مثل این است که صدقه ای برای گروهی ازفقرا داده است. در ادامه روایت پیامبر از نگاه روانشناسانه به این قضیه نگاه می کند که داخل خانه که شدی اول هدیه را به دخترها بده بعد به پسر ها بده چون روحیات دخترها و پسرها قطعا متفاوت است و روحیه دختر ها حساس تر است. در ادامه روایت شاد کردن فرزندان ارزشمند و بزرگ شمرده شده است.
این کارشناس مذهبی در ارتباط با وعده دادن فرزندان بیان کرد: یکی دیگر از مطالبی که خیلی در بحث تربیت فرزندان مهم است این است که اگر وعده ای به فرزندان داده می شود باید به آن وعده عمل کرده شود. رسول اکرم(ص) فرمودند:« احبوا الصبيان و ارحموهم و اذا وعدتموهم شيئا ففوا لهم فانهم لايدرون الا انکم ترزقونهم یعنی کودکان را دوست بداريد و به آنها مهرباني کنيد و هرگاه به آنها وعده داديد، وفا کنيد؛ زيرا آنها شما را روزي دهنده خود مي دانند.» بنابراین یکی از وظایف پدر و مادر از دیدگاه اسلام این است که وفای به عهد بکنند.
حجت الاسلام شهرباف بازی کردن با فرزندان را وظیفه دیگری برای والدین از دیدگاه اسلام برشمرد و گفت:« بعضی پدر و مادر ها شاید با فرزندان سر سنگین باشند و خود را بزرگ و فرزندشان را کوچک بدانند اما در روایتی آمده است که «هر که طفلی داشته باشد باید که با او طفلانه بازی کند.» یعنی پدر و مادر باید خود را تا سن فرزند پایین بیاورند و با او بازی کنند. همین مطلب در روایات هم آمده است که حضرات اهل بیت(علیهماالسلام) گاهی اوقات با بچه ها مثل بچه بازی می کردند.
برای مثال در روایتی آمده است« پیامبر با گروهی از افراد از یک کوچه می گذشتند که وجود مبارک امام حسین(ع) را دیدند که داخل کوچه مشغول بازی است. پیامبر با ایشان شروع به بازی کردند و امام حسین می دویدند و پیامبر نیز به دنبال ایشان می دویدند و دستور فرمودند که حضرت ابی عبدالله را نزد او بیاورند. وقتی ایشان را نزد پیامبر آوردند حضرت شروع به بوسیدن امام حسین(ع) کردند. و در آنجا بیان فرمودند: حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْناً حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاط. یعنی «حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده ای است از فرزندزادگان انبیاء». پس یکی از وظایفی که ما داریم این است که با فرزندانمان بازی کنیم.
منبع:باشگاه خبرنگاران
گزارش خطا
