شعر/حسین(ع) آئینه نور خدائی

اگر قرآن ناطق مرتضی بود                            حسین ایجاز آن در نینوا بود

بخوان اجمال و تفضیل امامان                         زخم یک جرعه زن با تشنه‌کامان

 گرین یک جرعه از جام حسین است               نصیبت نور آفاق و شین و عین است

بنازم شور مرکب راندنش را                           فراز نیزه قرآن خواندنش را

عبورش را ز خط آتش و خون                          حضورش را در اوج هفت گردون

سپرافکندن شب را به پایش                          طلوع صبح را در چشمهایش

غبار سم اسبش چون که خیزد                      به مستی سرمه در چشم تو ریزد

شهامت شرح قاموس حسین است                شجاعت آستان بوس حسین است