وی افزود: از تألیفات ایشان که در زمان حاضر موجود است و به دست ما رسیده است، «خطب امیرالمؤمنین» و «یوم و لیله» می‌باشد؛ اما اخبار دقیق و کاملی در مورد زندگی ایشان به دست ما نرسیده است.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: نقل‌شده است که ایشان وقتی به دیدار امام هادی(ع) رفتند و عقیده و ایمان خود را به امام عرضه داشتند، امام در جواب فرمودند: «به خدا قسم این همان دینی است که خداوند نسبت به بندگانش به آن رضایت داده است».
آیت الله میرعظیمی خاطرنشان کرد: برخی ایشان را فرستاده امام هادی(ع) برای ترویج و تبلیغ احکام دین اسلام و پیشوایی شیعیان به ری می‌دانند و نقل‌شده که در پی مخالفت با دستگاه حکومت آن زمان و یاری رساندن به امامان وقت خود، تحت تعقیب حکومتیان قرار گرفت.
وی افزود: ایشان از شهری به شهر دیگر می‌رفت تا اینکه در شهر ری، در منزل یکی از شیعیان در منطقه سکه‌الموالی ماند و در آنجا بیمار شد تا در سال ۲۵۰ هجری رحلت فرمود و در باغی که یکی از شیعیان وقف ایشان کرده بود به خاک سپرده شد.
استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: صاحب بن عباد در وصف علم حضرت عبدالعظیم روایت کرده است که ابو حماد رازی از اهالی ری گفت: «بن عبدالله حسنی سؤال کن و سلام مرا به او برسان».
میرعظیمی گفت: ابن‌بابویه و ابن قولویه به سند معتبر روایت کرده‌اند که مردی از اهل ری خدمت امام علی‌النقی(ع) رفت؛ حضرت از او پرسید کجا بودی؟ عرض کرد که به زیارت امام حسین(ع) رفته بودم. فرمود: اگر زیارت می‌کردی قبر عبدالعظیم را که نزد شماست، هرآینه مثل کسی بودی که زیارت امام حسین(ع) کرده باشد.
وی یادآور شد: در اخبار و روایات آمده است که امامزاده عبدالعظیم در اوقات توقف در ری، از پناهگاه خود در منزل یکی از شیعیان بیرون می‌آمد و به زیارت قبری می‌رفت که هم‌اکنون موضع آن روبروی قبر ایشان است و در آنجا به نماز و عبادت مشغول می‌شد و می‌فرمود: «این قبر مردی از اولاد موسی بن جعفر (ع) است که به امامزاده حمزه فرزند امام موسی کاظم(ع) منسوب است».
استاد حوزه علمیه قم در پایان گفت: علاوه بر امامزاده حمزه، مزار شیخ جلیل جمال‌الدین ابوالفتوح حسین بن علی خزاعی و شیخ صدوق معروف به ابن‌بابویه نیز در نزدیکی مزار حضرت عبدالعظیم هستند.
