اتحاد و یگانگی قرآن و عترت طاهره علیهم السلام، اصل محکم و خلل ناپذیری است که بر اساس حدیث شریف ثقلین به اثبات می رسد. بر همین مبنا، ضرورت ظهور آخرین امام و منجی نهایی عجل الله تعالی فرجه را می توان از ضرورت وجود و ظهور قرآن در جهات طبیعت نتیجه گرفت.

1. انزال قرآن کریم اهداف فراوانی را تامین می کند؛ از جمله هدایت انسان ها «هُدًى لِلنَّاسِ» (سوره بقره آیه 185)، برانگیختن آنان برای برپایی حکومت عدل: «لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ» (سوره مبارکه حدید، آیه 25)  زیرا قیام عمومی به عدل بدون حکومت عادل مقدور نخواهد بود و خارج کردن بشر از تیرگی و تاریکی جهل به روشنایی و نور هدایت: «كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» (سوره مبارکه ابراهیم آیه 1).

2. تحقق این اهداف در گروی آن است که این کلام شریف در عالم طبیعت نزول کند و وجود کتبی یابد و در دسترس عموم بشر قرار گیرد وگرنه انزال قرآن از مقام منیع لوح محفوظ که «الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ  عَلِيمٍ» است تا بیت معمور، گرچه انزال قرآن را در شب مبارک قدر: «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» محقق می سازد (آن چنان که برخی اندیشیده اند)، اگر در عالم طبیعت ظهور نکند و در قالب وجود کتبی در اختیار مردم قرار نگیرد، اگر چه ممکن است برای مطهرانی که به بیت معمور دسترسی دارند مایه هدایت و تنویر قلب باشد، آن دسته از اهداف عمومی قرآن که جامعه انسانی را به کلیت آن لحاظ می کند تأمین نخواهد شد، پس نزول کلام الهیه در عالم طبیعت ضروری و لازم است.

امام ِمعصوم ِ علیه السلام ِهر عصر، عِدل و همتای قرآن است، بنابراین اگر خدای تعالی اهدافی را برای نزول قرآن برشمارد، همان اهداف درباره امام معصوم علیه السلام نیز صادق است، پس جعل و نصب امام نیز اهداف یادشده را تعقیب می کند.

پس از جعل و نصب امام به امامت امت اسلامی در صورتی که همواره در پس حجاب غیب باشد و میان توده های مردم ظهور نکند و حضور مشهودانه نداشته باشد، هیچ گاه آن دسته از اهداف عمومی امامت عملی نخواهد شد.

حضور مداوم امام عصر عجل الله تعالی فرجه در پرده غیبت، گرچه به کار اولیای خدا که بدان سرا بار یافته اند بیاید و آنان از او بهره مند شوند، جامعه عمومی بشر محروم می ماند و اهداف اصلی از جعل امامت که هدایت توده مردم است، حاصل نخواهد شد.

بر این اساس ظهور وجود مبارک ولی الله اعظم امام عصر، مهدی موجود موعود(عج)، ضروری و حتمی است؛ می ماند غیبت یا طول مدت آن که البته بازگشت چنین محرومیتی نیز به قابلیت جوامع انسانی است، همان طور که فرموده اند: «عدمه منّا».

روایات متعددی نیز موید حتمیت ظهور حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه است: به نقل عبدالله بن عمر، حضرت سید الشهداء علیه السلام فرمودند: «اگر از عمر جهان یک روز نمانده باشد، خداوند آن روز را به قدری طولانی می کند تا مردی از فرزندان من قیام کند و زمین را چنان از عدالت و قسط لبریز می سازد که پیش از آن از جور و ظلم لبریز بود و من این را از رسول خدا صل الله علیه وآله شنیدم»؛ عن عبدالله بن عمر قال سمعت الحسین بن علی یقول: لم یبق من الدنیا الا یوم واحد، لطول الله عزو جل ذلک الیوم حتی یخرج رجل من ولدی؛ فیملاها عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما. کذلک سمعت رسول الله صل الله علیه وآله  یقول.

در برخی روایات نیز ظهور آن حضرت(عج) از حوادث قطعی قبل از قیامت شمرده شده است: عن امیرالمومنین علیه السلام قال: قال رسول الله صل الله علیه وآله: عشر قبل الساعة لابد منها: السفیانی و الدجال و الدخان و الدابة و خروج القائم و طلوع الشمس من مغربها و نزول عیسی علیه السلام و خسف بالمشرق و خسف بجزیرة العرب و نار تخرج من قعرعدن تسوق الناس الی المحشر؛ ده نشانه است که قبل از قیامت به ناچار پدید می آید: سفیانی؛ دجال؛ دود؛ دابة الارض؛ قیام مهدی علیه السلام؛ طلوع آفتاب از مغرب؛ نزول عیسی علیه السلام؛  زلزله ای در کام کشنده در مشرق؛ زلزله ای چون آن در جزیزة العرب و آتشی که از اعماق عدن بر می خیزد و مردم را به سوی محشر می راند.