قال رجل: «يابن رسول الله إنّى من شيعتكم» فقال الحسن ـ عليه السلام ـ : «يا عَبْدَ اللهِ إنْ كُنْتَ لَنا فِى أَوامِرِنا وَ زَواجِرِنا مُطيعاً فَقَدْ صَدَقْتَ، وَإنْ كُنْتَ بِخِلافِ ذلِكَ فَلا تَزِدْ فِي ذُنُوبِكَ بِدَعْواكَ مَرْتَبَةً شَريفَةً لَسْتَ مِنْ أَهْلِها، لا تَقُلْ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمْ ولكِنْ قُلْ أَنَا مِنْ مُوالِيكُِمْ وَمُحِبِّيكُمْ وَمُعادِي أَعْدائِكُمْ وَأَنتَ فِى خَيْر وَ إلى خَيْر.»

مردى خطاب به امام حسن علیه اسلام گفت: «اى پسر رسول خدا من شيعه شما هستم.» امام ـ ع ـ فرمودند:

«اى بنده خدا، اگر در انجام واجبات و خوددارى از محرمات (گناهان) پيرو ما هستى و تبعيت مى كنى، در این صورت راست مى گويى، و چنانچه اينگونه نيستى، با اين ادّعاى دروغ بر گناهان خود افزودى; زيرا شيعه و پيرو ما از مقام والا و بلندى برخوردار است و تو اهل آن نخواهی بود، در این صورت، مگو كه من شيعه تو هستم، بلكه بگو من از دوستان و هواداران و نيز از بدخواهان دشمنان شمايم، در اين صورت تو در خير و نيكى بسر مى برى و در مسير خير خواهى قرار دارى.»

پی نوشت:

بحار الانوار ج65 ص 156