شکل گیری شخصیت حضرت زهرا (س) در مقطع زندگی در محضر پیامبر و حضرت خدیجه (س) به گونه‌ای بود که می‌توان گفت که شخصیت شکل گرفته الهی دارد و حتی حضرت خدیجه (س) بسیاری از مسائل، دردها و رنج‌هایش را با او در میان می‌گذارد و تکیه گاه خود را فاطمه زهرا (س) قرار می‌دهد و در این باره می‌توان به این موضوع اشاره کرد که حضرت خدیجه (س) وقتی در آخر عمر پولی برای تهیه کفن نداشت به زهرا می‌گوید: «زهرا جان من پولی برای تهیه کفن ندارم، تو از پدرت بخواه که من را در جانمازی که در آن نماز جمعه می‌خواند کفن کند» و همین طور وقتی حضرت محمد (ص) در شعب ابی طالب محصور بود و خانه خدیجه تا آنجا فاصله زیادی داشت و در زمانی که دختر 4،5 ساله‌ای بیش نبود با حالت پریشانی پدر را در شعب ابی طالب می‌یابد و مطالب مادر را به پدر بیان می‌کند و همگی این مسائل نشان از روحیه عجیب و شخصیت شکل گرفته او دارد.

بعد از فوت مادر، او در جنگ‌ها مونس پیامبر شد و در سختی‌ها، گرفتاری‌ها و مشکلات مونس پیامبر (ص) بود و در غم‌هایی که بر تن او می‌نشیند، همدم و یاور پیامبر می‌شود. به طوری که پیامبر او را مربی خود می‌خواند و در وصف بزرگی او لقب (ام ابیها) یعنی مادر پدر را به او می‌دهد و نگاه مادرانه نسبت به پدر دارد و تمام این حس را با تمام وجود ابراز می‌کند و نسبت به پدر خدمت می‌کند.

حضرت زهرا (س) وقتی در خانه امیرالمومنین (ع) وارد می‌شود، به عنوان یک همسر در تمام مدت زندگی مشترک حتی یک خواسته از او ندارد و وقتی در شب‌های آخر با حضرت علی (ع) صحبت می‌کرد، به او می‌گوید: «یا علی من را هلال کن اگر در این مدتی که در منزل تو بودم خطایی از من سر زد» که حضرت علی (ع) در جواب می‌گوید: «آرزو به دل ماندم در این مدت 9 سال زندگی مشترکمان خواسته‌ای از من داشته باشی که من برآورده کنم» که حضرت زهرا (س) در پاسخ می‌گوید: «پدرم گفته مبادا خواسته‌ای از همسر خود داشته باشی که او نتواند برآورده کند و شرمنده تو شود». وجود مبارک حضرت زهرا (س) با وجود زندگی در خانه‌ای  محقر و گلی که شاید به لحاظ اقتصادی در زمان خود ارزش چندانی هم نداشت (چرا که پول یک سپر برابر تمام جهیزیه و وسایل منزل او است) چنان فرزندانی تربیت می‌کند که حتی مخالفان و معاندان این خاندان نمی‌توانند ایرادی از تربیت این فرزندان بگیرند و در وصف سادگی و مناعت طبع حضرت زهرا (س) همین بس که لباسی که شب عروسی بر تن می‌کند را به فقیر می‌دهد و خود لباس ساده‌تر بر تن می‌کند.

در انتهای عمر با برکت حضرت زهرا (س) جامعه دچار حوادث غیر متقربه‌ای شد و حضرت دید که جامعه به خطر افتاده و امامت در غربت است و آنوقت دیگر جنسیت اهمیتی نداشت و به عنوان یک (ماموم،مامور) از امامت دفاع کرد و نه به عنوان همسر امیرالمومنین و در این راه فرزندش را فدایی ولایت کرد و خود مدافع این حریم شد تا کوچکترین خدشه‌ای به امامت وارد نشود و مورد بی‌احترامی قرار نگیرد و شاید این ضرب المثل را بگوییم که با یک گل بهار نمی‌آید اما فاطمه زهرا (س) اثبات کرد که با یک گل هم بهار می‌شود و یک تنه هیئت حاکمه وقت را به چالش کشید و تا به امروز این به عنوان یک درد در جهان اسلام است که وقتی وارد مدینه می‌شوید بنات پیامبر زوجت پیامبر حرام پیامبر و تمام قبور  و اماکن مقدس را می‌بینید اما کسی حتی از جایگاه دفن حضرت زهرا (س) خبر ندارد و این غربت پیامبر را می‌رساند. به هر حال تمامی فشارهای روحی و روانی از جمله رحلت پیامبر، غصه‌های او، درد و غم‌های حضرت علی (ع) و رفتارهایی که دیگران نشان دادند ضربات سنگینی به جسم و جان و روح او وارد شد و عمر دختر پیامبر را کوتاه کرد.

روایات مختلف از شهادت حضرت زهرا (س) وجود دارد اما دو روایت شاخص ما می‌گوید شهادت حضرت زهرا (س) 75 یا 95 روز بعد از رحلت پیامبر (ص) است و این هم به این علت نیست که عده‌ای معتقد باشند 75 روز و عده‌ای بگویند 95 روز، بلکه به این خاطر است که کتب کوفی نقطه نداشت، آمده است(فاطمه عاشد بعد ابیها خمسه و سبعین یا تسعین) که عده ای آن را سبعین یعنی 70 روز و عده ای تسعین یعنی 90 روز خوانده اند که این هم بر اساس سیاق فکری آن‌ها است، در اصل روایت دوتا نیست.

 

البته شاید خود ابهام در روز دقیق شهادت فاطمه مرضیه (س) این نکته را به ما گوش زد کند که باید بیشتر از یک روز به چنین شخصیتی پرداخته شود و حداقل باید یک ماه یا 40 روز یاد او در ذهن شما باشد چرا که دختر پیامبر (فاطمه) بهترین الگوی عالم بشریت است و کسانی که بخواهند به حقیقت خداوند متعال پی ببرند بهترین الگو ذات مقدس حضرت زهرای مرضیه (س) است.