عقیق: حضرت امام موسى بن جعفر(ع) از پدران بزرگوارش از امیرالمومنین(ع) روایت مى کند: شخصى یهودى چند دینار از رسول خدا(ص) طلب داشت، اداى آن وام را از حضرت درخواست کرد ، پیامبر(ص) فرمود : نمى توانم طلبت را بپردازم، یهودى گفت: تا نپردازى تو را رها نمى کنم، حضرت فرمود: در این صورت کنارت مى نشینم و کنار او نشست تا جایى که نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا و صبح را همان جا خواند.

اصحاب رسول خدا(ص) در مقام تهدید و ترساندن او برآمدند ، حضرت به آنان نظر انداخته، فرمود: مى خواهید در حق او چه کنید؟ گفتند: اى رسول خدا ! یک یهودى تو را این گونه نزد خود حبس کند؟ حضرت فرمود: پروردگارم مرا به ستم بر اهل ذمه و غیر اهل ذمه مبعوث ننموده است.

هنگامى که روز به نهایت رسید، یهودى گفت: «اشهد ان لا اله الاّ اللّه و اشهد انّ محمّداً عبده و رسوله» و بخشى از ثروتم را در راه خدا  بخشیدم، اى پیامبر! به خدا سوگند! در حق تو این سخت گیرى را روا نداشتم جز اینکه ببینم تو همان کسى هستى که در تورات وصف شده اى؟ من در تورات در وصف تو خوانده ام: محمّد بن عبداللّه محل ولادتش مکه و محل هجرتش مدینه است. درشت خوى و خشمگین و فریادزن نیست وسخنش را به زشت گویى وگفتارش را به فحش نمى آلاید. من به وحدانیت خدا و نبوت تو شهادت مى دهم و این ثروت من است، در آن به قانونى که خدا نازل کرده است فرمان بران.