۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۹ : ۰۱
لزوم قدردانی از قرآن و عترت در کلام آیت الله بهجت
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: ما از قرآن قدردانی نمی‌کنیم و مانند کسانی که آن را ندارند از محتوای آن بی‌خبریم. هم چنین اهل بیت و عترت (علیهم السلام) را که عدیل قرآن هستند، بلکه با قرآن یگانگی و اتحاد دارند.
عقیق:مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: اگر به ما خبر می‌دادند که
در چین کتابی وجود دارد که چنین کمالاتی را دارد و به زبان چینی است، و
تمام صفات و کمالات قرآن را بدون بردن نام آن به آن نسبت می‌دادند. مثلا
می‌گفتند از صفاتش این است که:
و لو ان قرءانا سیرت به الجبال او قطعت به الارض او کلم به الموتی.
و اگر کتابی وجود داشته باشد که بتوان به وسیله آن کوه‌ها را سیر نمود و زمین را شکافت، و با مردگان سخن گفت، (همین کتاب است).
و نیز به وسیله آن چنین کارهایی را می‌توان کرد که:
و أبری الاکمه و الابرص و احی الموتی باذن الله و أنبئکم بما تاکلون و ما تدخرون فی بیوتکم.
نابینا و شخص مبتلا به مرض پیسی را به اذن خدا بهبودی می‌بخشم، مردگان را به وسیله آن به اذن خدا زنده می‌کنم، و از آن چه می‌خورید و در خانه‌هایتان اندوخته می‌کنید، خبر می‌دهم.
و دیگر خصوصیات قرآن را بیان می‌کردند، می‌گفتیم سزاوار است همه کوچ کنیم تا در آن جا آن کتاب را درس بگیریم یا با خود بیاوریم، و این در حالی است که همان قرآن پیش ما است؛ لذا سزاوار است با گرسنگی و صبر بر خرده نان هم شده آن را تحصیل و تدریس نماییم، و به معارف آن آگاهی پیدا کنیم، که:
لا تفنی عجائبه؛ شگفتی های موجود در آن پایان ناپذیر است.
نیز:
تبینا لکل شی‌ء؛ توضیح هر چیزی در آن موجود است.
مگر نمی‌بینید دولت‌های متمدن با این که به قرآن اعتقاد ندارند، درباره آن گفته‌اند: قرآن تنها کتابی است که حکیمی آن را نوشته است.
قرآن‌هایی با هدیه ارزان در دسترس ما است، ولی ما از آن قدردانی نمی‌کنیم و مانند کسانی که آن را ندارند از محتوای آن بی‌خبریم. هم چنین اهل بیت و عترت (علیهم السلام) را که عدیل قرآن هستند، بلکه با قرآن یگانگی و اتحاد دارند. و اهانت به قرآن اهانت به آنهاست و بالعکس، هر کس به قرآن نزدیک باشد به عترت مقرب است، و بالعکس.
و لو ان قرءانا سیرت به الجبال او قطعت به الارض او کلم به الموتی.
و اگر کتابی وجود داشته باشد که بتوان به وسیله آن کوه‌ها را سیر نمود و زمین را شکافت، و با مردگان سخن گفت، (همین کتاب است).
و نیز به وسیله آن چنین کارهایی را می‌توان کرد که:
و أبری الاکمه و الابرص و احی الموتی باذن الله و أنبئکم بما تاکلون و ما تدخرون فی بیوتکم.
نابینا و شخص مبتلا به مرض پیسی را به اذن خدا بهبودی می‌بخشم، مردگان را به وسیله آن به اذن خدا زنده می‌کنم، و از آن چه می‌خورید و در خانه‌هایتان اندوخته می‌کنید، خبر می‌دهم.
و دیگر خصوصیات قرآن را بیان می‌کردند، می‌گفتیم سزاوار است همه کوچ کنیم تا در آن جا آن کتاب را درس بگیریم یا با خود بیاوریم، و این در حالی است که همان قرآن پیش ما است؛ لذا سزاوار است با گرسنگی و صبر بر خرده نان هم شده آن را تحصیل و تدریس نماییم، و به معارف آن آگاهی پیدا کنیم، که:
لا تفنی عجائبه؛ شگفتی های موجود در آن پایان ناپذیر است.
نیز:
تبینا لکل شی‌ء؛ توضیح هر چیزی در آن موجود است.
مگر نمی‌بینید دولت‌های متمدن با این که به قرآن اعتقاد ندارند، درباره آن گفته‌اند: قرآن تنها کتابی است که حکیمی آن را نوشته است.
قرآن‌هایی با هدیه ارزان در دسترس ما است، ولی ما از آن قدردانی نمی‌کنیم و مانند کسانی که آن را ندارند از محتوای آن بی‌خبریم. هم چنین اهل بیت و عترت (علیهم السلام) را که عدیل قرآن هستند، بلکه با قرآن یگانگی و اتحاد دارند. و اهانت به قرآن اهانت به آنهاست و بالعکس، هر کس به قرآن نزدیک باشد به عترت مقرب است، و بالعکس.
پی نوشت:
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص174
محمد حسین رخشاد
گزارش خطا
