خدای متعال شنونده ندای استغاثه‌کنندگان، دانای نجوای درماندگان، برآورنده حاجت‌های مستمندان و پذیرنده شکوای بیچارگان است چنین خدایی جاذبه دارد؛ نه دافعه. هیچ بنده‌ای از الطاف بیکرانش محروم و هیچ گرفتاری از امید به یاریرسانی او مهجور و محروم نیست.
عقیق:خدا، شنوا و بصیر است. او شنونده ندای استغاثه‌کنندگان، دانای نجوای درماندگان، برآورنده حاجت‌های مستمندان، پذیرنده شکوای بیچارگان، برطرف کننده کروب دردمندان، یاری‌کننده گرفتاران، اجابت‌کننده سائلان و واماندگان است که در خزائن رحمت بیکرانش، هم زیادی عمر است، هم صحت بدن و هم گشایش در روزی.
چنین خدایی جاذبه دارد؛ نه دافعه.هیچ بنده‌ای از الطاف بیکرانش محروم و هیچ گرفتاری از امید به یاریرسان او مهجور و محروم نیست.انسان به کجا رو کند که از درگاه او امن‌تر باشد؟ آدمی به که پناه برد که از او مهربان‌تر، کریم‌تر، جوادتر و بنده‌نوازتر باشد؟!
این جاذبه‌های خدایی را باید برای متربیان، نونهالان و نوباوگان، با زبانی ساده، شیرین و دلنشین بیان کرد؛ همان کاری که امام علی(ع) انجام داده است؛ او فصیح‌ترین و بلیغ‌ترین عباراتی که میتوان به‌وسیله آن جاذبه خداپرستی و خداگرایی را در نهاد نوجوانان تقویت کرد، استفاده کرده و میفرماید: «هرگاه او را به صدای بلند ندا کنی، ندایت را میشنود.شب و روزی در کار نیست در خانه باز است و او سمیع و بصیر و علیم است».
لازم نیست او را ندا کنی، هر لحظه که در اعماق قلب خود با او نجوا کنی به نجوای تو داناست و به تو پاسخ میدهد.
حاجت‌گشایی در برابر خدا
امام علی(ع) در نامه خود به امام حسن مجتبی(ع) فرموده است: «پس حاجت را بدو عرضه دار، سفره دلت را پیش او بگشا، اندوه خود را نزد او شکایت کن، رفع گرفتاری‌ات را از او بخواه، در کارهایت از او یاری بطلب و زیادی عمر و تندرستی و وسعت روزی را ـ که هیچ کس بر آن‌ها توانایی ندارد ـ از گنجینه‌های رحمتش درخواست کن».
فرمان فوق در خصوص دعا معمولاً به دو شکل انجام میگیرد: یا به‌صورت مناداست و یا مناجات.توضیح آن‌که: آغاز دعا از آن‌رو که انسان خود را دور از خدا میبیند با جملاتی شروع می‌شود که حالت «ندا» دارد و به آن «منادات» میگویند.منادات از واژه «نداء» به‌معنای دعا با صدای آشکار به درگاه الهی برای رفع مشکلات، که البته امری پسندیده است و پیامبران الهی ازجمله حضرت ایوب(ع) انجام میداد.روشن است که «منادات» به‌صورت فریادهای بسیار بلند، که آدمی را از متانت و حالت معنوی دعا خارج میکند، انجام نمیشود.
اما انسان هنگام دعا، هرچه حالت خضوع و خشوع پیدا کند، احساس قرب معنوی بیشتری به خدا در او ایجاد می‌شود، در این حالت، خود را به خدا نزدیک‌تر احساس کرده و صدایش آهسته‌تر می‌شود و به شکل «نجوا» درمیآید.
آثار دعا
از جمله آثار دعا میتوان به تکامل الهی و پاداش اخروی، صحت و سلامتی، زیادت در عمر، وسعت رزق اشاره کرد.
نفس سؤال کردن و سفره دل را در برابر او گشودن و کمک خواستن، موجب تکامل الهی انسان است.هر چند خواسته انسان عجالتاً برآورده نشود، پاداش آن‌را در آخرت میدهد و چه‌بسا مصلحت است که دعایی بعداً مستجاب شود که البته در موقع خود مستجاب میگردد.
دعاکننده باید بداند درِ خزائن رحمت او باز است و هیچ کس غیر از او، قادر بر قضای حاجت‌ها و رفع مشکلات او نیست؛ از این‌رو امام علی(ع) در نامه خود به فرزندش امام حسن‌مجتبی(ع) فرموده است: «از گنج رحمت بیکرانش هرچه خواهی، درخواست میکنی؛ خواه عمر دراز و خواه تندرستی و خواه گشایش روزی».
انسان وقتی با موجودی مهربان، دانا و حکیم گفت‌وگو میکند که همه هستی و تغییر و تحولات آن، در دست اوست به آرامش روحی و روانی میرسد و همین کمال است.
انسان در این دنیا، گرفتار بلاها و حوادث مختلفی است که هر یک میتواند عمر او را بکاهد، انسان میتواند با دعا، امواج بلا را از خود دور کند و بر عمر خود بیفزاید کمااینکه امام علی(ع) فرمود: «امواج بلا را با دعا دفع کنید».
تندرستی و سلامتی بدن، آرزوی همه است، در آموزه‌ها و تعالیم دینی به دست آوردن این مهم با ترکیب عوامل مادی و معنوی امکان‌پذیر است؛ عوامل مادی همان تغذیه صحیح، دوری از پُرخوری و رعایت بهداشت است، اما عوامل معنوی همچون دعا در این مورد، بسیار مؤثر و کارساز است کمااینکه امام صادق(ع) فرموده است: «بر شما باد به دعا، زیرا در آن شفای هر بیماری است».
تلاش برای وسعت روزی، کاری است که همه انسان‌ها برای رونق زندگی خود و گذران بهت روزگار انجام میدهند، برای این‌کار معمولاً فقط به ابزارهای مادی، تمسک میجویند و شیوه‌ها و سازو کارهای اقتصادی را به‌کار میگیرند، اما در اسلام، علاوه‌بر برنامه‌ریزی صحیح اقتصادی و توجه به ابزارهای مادی، به عوامل معنوی همچون احترام به پدر و مادر، پایبندی به حلال و حرام خدا، صله‌رحم نیز عنایت فراوانی شده است، ازجمله این عوامل معنوی دعاست، چنان‌که پیامبراکرم(ص) فرمود: «دعا، روزی را زیاد میکند».
منبع:ایکنا
چنین خدایی جاذبه دارد؛ نه دافعه.هیچ بنده‌ای از الطاف بیکرانش محروم و هیچ گرفتاری از امید به یاریرسان او مهجور و محروم نیست.انسان به کجا رو کند که از درگاه او امن‌تر باشد؟ آدمی به که پناه برد که از او مهربان‌تر، کریم‌تر، جوادتر و بنده‌نوازتر باشد؟!
این جاذبه‌های خدایی را باید برای متربیان، نونهالان و نوباوگان، با زبانی ساده، شیرین و دلنشین بیان کرد؛ همان کاری که امام علی(ع) انجام داده است؛ او فصیح‌ترین و بلیغ‌ترین عباراتی که میتوان به‌وسیله آن جاذبه خداپرستی و خداگرایی را در نهاد نوجوانان تقویت کرد، استفاده کرده و میفرماید: «هرگاه او را به صدای بلند ندا کنی، ندایت را میشنود.شب و روزی در کار نیست در خانه باز است و او سمیع و بصیر و علیم است».
لازم نیست او را ندا کنی، هر لحظه که در اعماق قلب خود با او نجوا کنی به نجوای تو داناست و به تو پاسخ میدهد.
حاجت‌گشایی در برابر خدا
امام علی(ع) در نامه خود به امام حسن مجتبی(ع) فرموده است: «پس حاجت را بدو عرضه دار، سفره دلت را پیش او بگشا، اندوه خود را نزد او شکایت کن، رفع گرفتاری‌ات را از او بخواه، در کارهایت از او یاری بطلب و زیادی عمر و تندرستی و وسعت روزی را ـ که هیچ کس بر آن‌ها توانایی ندارد ـ از گنجینه‌های رحمتش درخواست کن».
فرمان فوق در خصوص دعا معمولاً به دو شکل انجام میگیرد: یا به‌صورت مناداست و یا مناجات.توضیح آن‌که: آغاز دعا از آن‌رو که انسان خود را دور از خدا میبیند با جملاتی شروع می‌شود که حالت «ندا» دارد و به آن «منادات» میگویند.منادات از واژه «نداء» به‌معنای دعا با صدای آشکار به درگاه الهی برای رفع مشکلات، که البته امری پسندیده است و پیامبران الهی ازجمله حضرت ایوب(ع) انجام میداد.روشن است که «منادات» به‌صورت فریادهای بسیار بلند، که آدمی را از متانت و حالت معنوی دعا خارج میکند، انجام نمیشود.
اما انسان هنگام دعا، هرچه حالت خضوع و خشوع پیدا کند، احساس قرب معنوی بیشتری به خدا در او ایجاد می‌شود، در این حالت، خود را به خدا نزدیک‌تر احساس کرده و صدایش آهسته‌تر می‌شود و به شکل «نجوا» درمیآید.
آثار دعا
از جمله آثار دعا میتوان به تکامل الهی و پاداش اخروی، صحت و سلامتی، زیادت در عمر، وسعت رزق اشاره کرد.
نفس سؤال کردن و سفره دل را در برابر او گشودن و کمک خواستن، موجب تکامل الهی انسان است.هر چند خواسته انسان عجالتاً برآورده نشود، پاداش آن‌را در آخرت میدهد و چه‌بسا مصلحت است که دعایی بعداً مستجاب شود که البته در موقع خود مستجاب میگردد.
دعاکننده باید بداند درِ خزائن رحمت او باز است و هیچ کس غیر از او، قادر بر قضای حاجت‌ها و رفع مشکلات او نیست؛ از این‌رو امام علی(ع) در نامه خود به فرزندش امام حسن‌مجتبی(ع) فرموده است: «از گنج رحمت بیکرانش هرچه خواهی، درخواست میکنی؛ خواه عمر دراز و خواه تندرستی و خواه گشایش روزی».
انسان وقتی با موجودی مهربان، دانا و حکیم گفت‌وگو میکند که همه هستی و تغییر و تحولات آن، در دست اوست به آرامش روحی و روانی میرسد و همین کمال است.
انسان در این دنیا، گرفتار بلاها و حوادث مختلفی است که هر یک میتواند عمر او را بکاهد، انسان میتواند با دعا، امواج بلا را از خود دور کند و بر عمر خود بیفزاید کمااینکه امام علی(ع) فرمود: «امواج بلا را با دعا دفع کنید».
تندرستی و سلامتی بدن، آرزوی همه است، در آموزه‌ها و تعالیم دینی به دست آوردن این مهم با ترکیب عوامل مادی و معنوی امکان‌پذیر است؛ عوامل مادی همان تغذیه صحیح، دوری از پُرخوری و رعایت بهداشت است، اما عوامل معنوی همچون دعا در این مورد، بسیار مؤثر و کارساز است کمااینکه امام صادق(ع) فرموده است: «بر شما باد به دعا، زیرا در آن شفای هر بیماری است».
تلاش برای وسعت روزی، کاری است که همه انسان‌ها برای رونق زندگی خود و گذران بهت روزگار انجام میدهند، برای این‌کار معمولاً فقط به ابزارهای مادی، تمسک میجویند و شیوه‌ها و سازو کارهای اقتصادی را به‌کار میگیرند، اما در اسلام، علاوه‌بر برنامه‌ریزی صحیح اقتصادی و توجه به ابزارهای مادی، به عوامل معنوی همچون احترام به پدر و مادر، پایبندی به حلال و حرام خدا، صله‌رحم نیز عنایت فراوانی شده است، ازجمله این عوامل معنوی دعاست، چنان‌که پیامبراکرم(ص) فرمود: «دعا، روزی را زیاد میکند».
منبع:ایکنا
