مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: جواهر فروش جواهر قیمتی را به یک نفر می‌دهد، پول هم از او نمی‌گیرد. می‌گوید ببر بعداً می‌آوری. اگر هم نداشتی خود آن را پس می‌آوری. او هم به مجالس می‌رود و مشتری را به دکّان می‌ریزد.
عقیق:مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: این روایت را زیاد کنید و اگر
داشتید قاب کنید و در مساجد بگذارید. شاید اگر خدا نصیب کند هرکس می‌گذرد
یک نگاه کند. یا آن را در خانه‌های خود نصب کنند. زیرا این روایت، لایروب
است. دنیا را تمیز کرده است، تمام کره را از غرب گرفته تا شرق. اگر رفیق
خوب دارید آن را همه جا برای آنها بفرستید.
رفیقی که بتواند بفهمد که مطلب چیست. والا آن را به هرکسی ندهید، تا آن را در خرابه بیاندازد. اگر گفتم آن را قاب کنید و در مساجد بزنید برای آن است که شاید به اهلش برسد. از خدا اهلیت بخواهید عزیز من! تمام جواهر فروشان و جواهر داران به دنبال اهلش می‌گردند تا به آنها بفروشند. بعضی از آنها چنان رندند که می‌گویند آن را ببر، نمی‌خواهد پول بدهی، پیشت باشد. نگو می‌خواهد این فرد ببرد و مردم آن را ببینند تا اهلش برخیزد و دنبال آن بیاید. آن فرد، خود اهلش نیست. جواهر فروش چون شک دارد که شما اهلش باشی از شما پول نمی‌گیرد. می‌گوید بردار و ببر، لازم نیست پول بدهی، هر وقت نخواستی آن را بیاور. جواهر را دست او می‌دهد، او هم آن را این طور و آن طور می‌کند. مخصوصاً اگر مشتری، زن باشد. زنها خیلی این عادت را دارند. بی‌دلیل دستشان را بالا می‌کنند تا آن را به زنان دیگر نشان دهند. مردها هم شاید این طور باشند. اگر مردی هم خودنما باشد این طور می‌شود. مرتّب انگشتر را در دستش بالا و پایین می‌کند.
جواهر فروش جواهر قیمتی را به یک نفر می‌دهد، پول هم از او نمی‌گیرد. می‌گوید ببر بعداً می‌آوری. اگر هم نداشتی خود آن را پس می‌آوری. او هم به مجالس می‌رود و مشتری را به دکّان می‌ریزد.
الحمدالله شما اهل هستید. مطالب اهل بیت(ع) را می‌گیرید. این روایت را زیاد کنید و اگر خود نمی‌توانید، به کسی بدهید که بتواند و پیگیر کار باشد و در هر مسجدی یکی از آن نصب کند تا همه آن را بخوانند. علی(ع) با این روایت همان عملی را انجام داده است که دوستان دارند انجام می‌دهند و شما در تمیز کردن دلها و خانه‌هایتان می‌کنید.
علی(ع) هم انجام داده است. چرا عمل علی(ع) را ترویج نکنیم؟ نگاه کنید که او چگونه پاک کرده است: دارُ صِدقٍ لِمَن صَدقَها وَ دارُ عافیهٍ لِمن فهمَ عَنها وَ دارُ موعِظهٍ لِمَنِ اتَّعظَ بِها وَ دارُ غِنی لِمَن تزوَّدَ منها
سپس می‌گوید اینجا مسجد محبّان خداست. محل نماز خواندن فرشتگان است. مَهبطِ وحی خداست. متجر اولیاء خداست. بندگانی از خدا که در آسمان و زمین تجارت می‌کنند. هم چنین نوع تجارتشان را هم گفت:
اکتسبوُا فیها الرَّحمَهَ
در اینجا رحمت کسب می‌کنند. آیا می‌دانید رحمت چیست؟
یعنی با رحمت می‌توان همه آسمان و زمین را تمیز کرد و بخشید و از خدا خواست که آنها را ببخشد.
اکتسبوا فیها الرَّحمَهَ
دارای رحمت می‌شوید تا قلبتان رحیم و خیرخواه خلق باشد. رحمت، ریزش است و محبّت است. لازم نیست برای آن، اسم بگذاریم. همان رحمت که قرآن تعریف کرده است بهتر است.
رفیقی که بتواند بفهمد که مطلب چیست. والا آن را به هرکسی ندهید، تا آن را در خرابه بیاندازد. اگر گفتم آن را قاب کنید و در مساجد بزنید برای آن است که شاید به اهلش برسد. از خدا اهلیت بخواهید عزیز من! تمام جواهر فروشان و جواهر داران به دنبال اهلش می‌گردند تا به آنها بفروشند. بعضی از آنها چنان رندند که می‌گویند آن را ببر، نمی‌خواهد پول بدهی، پیشت باشد. نگو می‌خواهد این فرد ببرد و مردم آن را ببینند تا اهلش برخیزد و دنبال آن بیاید. آن فرد، خود اهلش نیست. جواهر فروش چون شک دارد که شما اهلش باشی از شما پول نمی‌گیرد. می‌گوید بردار و ببر، لازم نیست پول بدهی، هر وقت نخواستی آن را بیاور. جواهر را دست او می‌دهد، او هم آن را این طور و آن طور می‌کند. مخصوصاً اگر مشتری، زن باشد. زنها خیلی این عادت را دارند. بی‌دلیل دستشان را بالا می‌کنند تا آن را به زنان دیگر نشان دهند. مردها هم شاید این طور باشند. اگر مردی هم خودنما باشد این طور می‌شود. مرتّب انگشتر را در دستش بالا و پایین می‌کند.
جواهر فروش جواهر قیمتی را به یک نفر می‌دهد، پول هم از او نمی‌گیرد. می‌گوید ببر بعداً می‌آوری. اگر هم نداشتی خود آن را پس می‌آوری. او هم به مجالس می‌رود و مشتری را به دکّان می‌ریزد.
الحمدالله شما اهل هستید. مطالب اهل بیت(ع) را می‌گیرید. این روایت را زیاد کنید و اگر خود نمی‌توانید، به کسی بدهید که بتواند و پیگیر کار باشد و در هر مسجدی یکی از آن نصب کند تا همه آن را بخوانند. علی(ع) با این روایت همان عملی را انجام داده است که دوستان دارند انجام می‌دهند و شما در تمیز کردن دلها و خانه‌هایتان می‌کنید.
علی(ع) هم انجام داده است. چرا عمل علی(ع) را ترویج نکنیم؟ نگاه کنید که او چگونه پاک کرده است: دارُ صِدقٍ لِمَن صَدقَها وَ دارُ عافیهٍ لِمن فهمَ عَنها وَ دارُ موعِظهٍ لِمَنِ اتَّعظَ بِها وَ دارُ غِنی لِمَن تزوَّدَ منها
سپس می‌گوید اینجا مسجد محبّان خداست. محل نماز خواندن فرشتگان است. مَهبطِ وحی خداست. متجر اولیاء خداست. بندگانی از خدا که در آسمان و زمین تجارت می‌کنند. هم چنین نوع تجارتشان را هم گفت:
اکتسبوُا فیها الرَّحمَهَ
در اینجا رحمت کسب می‌کنند. آیا می‌دانید رحمت چیست؟
یعنی با رحمت می‌توان همه آسمان و زمین را تمیز کرد و بخشید و از خدا خواست که آنها را ببخشد.
اکتسبوا فیها الرَّحمَهَ
دارای رحمت می‌شوید تا قلبتان رحیم و خیرخواه خلق باشد. رحمت، ریزش است و محبّت است. لازم نیست برای آن، اسم بگذاریم. همان رحمت که قرآن تعریف کرده است بهتر است.
پی نوشت:
کتاب طوبی محبت؛ جلد3 – ص 192
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی
