تفاوت سوختن انسان در دنیا با آخرت

برش هایی از درس اخلاق این مرجع تقلید در ذیل می آید.

* زنان بی شخصیت چه کسانی هستند؟

قرآن می ‌فرمايد: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنينَ يُدْنينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‏ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً»[1]

يا رسول الله! به همۀ زن ‌ها، به زن ‌های خودت و ديگر زن ‌ها بگو چادر سر کنيد و رو بگيريد که شخصيت شما به اين چادر است. نگذاريد اين شخصيّت از بين برود. وقتی چادر نداشته باشد، قرآن می ‌گويد اين شخصيّت ندارد و در روز قيامت بی ‌شخصيّتی اين خانم رو می ‌افتد. آنگاه زن بی ‌شخصيّت بر سرش می ‌زند که چه کنم. بعد خود صورت می ‌گويد: بايد به جهنّم بروی و من بسوزم: «وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»[2]

* تفاوت سوختن در دنیا و آخرت

سپس قرآن می ‌فرمايد: «كُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها لِيَذُوقُوا الْعَذابَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَزيزاً حَكيماً»[3]

او را به جهنم می ‌برند و می ‌سوزد. در دنیا اگر العياذبالله کسی را در آتش بيندازند، می‌ سوزد، خاکستر می ‌شود و تمام می ‌شود؛ امّا در قیامت قرآن می ‌فرمايد: هرچه پوست بسوزد، دوباره پوست روييده می ‌شود برای اينکه به اندازۀ گناهانی که کرده است عذاب خدا را بچشد،.

* تفسیر امام راحل از آیۀ 8-7 سوره زلزال

«فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ»[4]؛ پاداش يک ذرّه خوبی را می ‌بيند و سزای يک ذرّه شر را هم می ‌بيند و خود او شهادت می ‌دهد: «وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ»[5].

معمولاً مفسرين می ‌گويند: «يری جزاءُه». استاد بزرگوار ما حضرت امام خمینی (ره) می ‌گفتند: چرا چيزی در تقدير باشد؟ اين شخص خودش را می ‌بيند. اين تجسّم عمل است و معنای تجسّم عمل يعنی؛ خودش را می ‌بيند. بنابراين در آن روز همه چيز برملا می شود: «يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ».[6]

کاری کنيد در روز قيامت خوشحال شويد. آنچه من از اوّل منبر تا الان گفتم،‌ يک جمله از خودم نبود و يک جمله از فقهای عاليقدر نبود، بلکه همه از قرآن بود. لذا بايد به اين چيزها که قرآن روی آنها پافشاری دارد، اهميّت دهيم. بايد به خودمان تلقين کنيم. خانم ‌ها و آقايان به خودشان تلقين کنند، هرچه انجام دهیم در روز قيامت برملا می شود. اگر عمل خوبی  باشد سرافرازی است و اگر بد باشد، رسوايی است. پس بايد کاری کنیم در روز قيامت پيش پيغمبر اکرم (صلّی ‌الله ‌علیه ‌وآله ‌وسلّم) و اهل ‌بيت (سلام ‌الله ‌عليهم) ‌سرافراز باشم.

پی نوشت:

[1]. الاحزاب، 59: «اى پيامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: پوشش‌ هاى خود را بر خود فروتر گيرند. اين براى آنكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند [به احتياط] نزديكتر است، و خدا آمرزنده مهربان است.»

[2]. فصلت، 21: «و به پوست [بدنِ‏] خود مى‏ گويند: چرا بر ضدّ ما شهادت داديد؟ مى ‏گويند: همان خدايى كه هر چيزى را به زبان درآورده ما را گويا گردانيده است، و او نخستين بار شما را آفريد و به سوى او برگردانيده مى ‏شويد.»

[3]. النساء، 56: «كه هر چه پوستشان بريان گردد، پوست ‌هاىِ ديگرى بر جايش نهيم تا عذاب را بچشند. آرى، خداوند تواناى حكيم است.»

[4]. الزلزله، 7: «پس هر كه هموزن ذرّه ‏اى نيكى كند، آن را خواهد ديد.»

[5]. الزلزله، 8: «و هر كه هموزن ذرّه ‏اى بدى كند، آن را خواهد ديد.»

[6]. الطارق، 9: «آن روز كه رازها [همه‏] فاش شود.»

پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی مظاهری