عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع أَنَّ رَجُلًا شَكَا إِلَيْهِ أَنَّنِي فِي عَشْرِ نَفَرٍ مِنَ الْعِيَالِ كُلُّهُمْ مَرْضَى فَقَالَ لَهُ مُوسَى ع دَاوُوهُمْ بِالصَّدَقَةِ فَلَيْسَ شَيْءٌ أَسْرَعَ إِجَابَةً مِنَ الصَّدَقَةِ وَ لَا أَجْدَى مَنْفَعَةً عَلَى الْمَرِيضِ مِنَ الصَّدَقَةِ
مردى به امام موسی کاظم عليه السلام شكايت كرد، ده نفر افراد خانواده ام همه بيمارند. حضرت عليه السلام فرمود: آنان را با صدقه دادن درمان كن ، زيرا هيچ دارویی زودتر از صدقه اثر نمی کند و برای او سودمندتر نیست.
پی نوشت:
بحار الانوار ج5ص265
