۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۹ : ۰۱
بازخوانی خطبه 147 نهج البلاغه؛
امام علی(ع) از آینده تاسف بار مسلمین بعد از خودش میگوید
همانا بعد از من روزگاری پیش می آید که چیزی پنهان تر از حق و آشکارتر از باطل نیست.
عقیق:امام اول شیعیان امیرالمومنین علی (ع)در بخشی از خطبه نورانی کتاب شریف نهج
البلاغه اخباری از آینده جهان اسلام بعداز خودش می گوید و می فرماید:همانا
بعد از من روزگاری بر شما فرا خواهد رسید که چیزی پنهان تر از حق و
آشکارتر از باطل و فراوان تر از دروغ به خدا و پیامبرش نباشد و نزد مردم،
آن زمان کالایی زیانمند تر از قرآن نیست،اگر آن را درست بخوانند و تفسیر
کنند ومتاعی پرسود تر از قرآن یافت نمی شود،آنگاه که آن را تحریف کنند و
معانی دلخواه خود را رواج دهند.
سپس امام در ادامه می فرماید:در شهر ها چیزی ناشناخته تر از معروف و شناخته تر از منکر نیست.حاملان قرآن آن را وا گذاشته و حافظان قرآن آن را فراموش می کنند.پس در آن روز قرآن و پیروانش از میان مردم رانده و محجور می گردد و هر دو غریبانه در یک راه ناشناخته سرگردانند و پناه گاهی میان مردم ندارند. پس قرآن و پیروانش در میان مردمند،اما گویا حضور ندارند.با مردمند،ولی از آنها بریده اند. زیرا گمراهی و هدایت هرگز هماهنگ نشوند گرچه کنار یکدیگر قرار گیرند.
در ادامه امام گریزی به موضوع تفرقه در میان مردم می زند و می فرماید:مردم در آن روز در جدایی و تفرقه هم داستان و در اتحاد و یگانگی پراکنده اند.گویی آنان پیشوای قرآن بوده و قرآن پیشولی آنان نیست.پس از قرآن جز نامی نزدشان باقی نمانده و آنان جز خطی را از قرآن نشناسند و در گذشته نیکوکاران را کیفر داده و سخن راست آنان را بر خدا دروغ پنداشته اند کار نیکشان را پاداش بد داده اند.
امام علی (ع)در انتها می فرماید:همانا آنان که پیش از شما زندگی می کردند،به خاطر آرزوهای دراز و پنهان بودن زمان اجل ها،نابود گردیدند تا ناگهان مرگ وعده داده شده بر سرشان فرود آمد؛مرگی که عذرها را نپذیرد و درهای باز توبه را ببندد و حوادث سخت و مجازات های پس از مردن را به همراه آورد.
منبع:باشگاه خبرنگاران
سپس امام در ادامه می فرماید:در شهر ها چیزی ناشناخته تر از معروف و شناخته تر از منکر نیست.حاملان قرآن آن را وا گذاشته و حافظان قرآن آن را فراموش می کنند.پس در آن روز قرآن و پیروانش از میان مردم رانده و محجور می گردد و هر دو غریبانه در یک راه ناشناخته سرگردانند و پناه گاهی میان مردم ندارند. پس قرآن و پیروانش در میان مردمند،اما گویا حضور ندارند.با مردمند،ولی از آنها بریده اند. زیرا گمراهی و هدایت هرگز هماهنگ نشوند گرچه کنار یکدیگر قرار گیرند.
در ادامه امام گریزی به موضوع تفرقه در میان مردم می زند و می فرماید:مردم در آن روز در جدایی و تفرقه هم داستان و در اتحاد و یگانگی پراکنده اند.گویی آنان پیشوای قرآن بوده و قرآن پیشولی آنان نیست.پس از قرآن جز نامی نزدشان باقی نمانده و آنان جز خطی را از قرآن نشناسند و در گذشته نیکوکاران را کیفر داده و سخن راست آنان را بر خدا دروغ پنداشته اند کار نیکشان را پاداش بد داده اند.
امام علی (ع)در انتها می فرماید:همانا آنان که پیش از شما زندگی می کردند،به خاطر آرزوهای دراز و پنهان بودن زمان اجل ها،نابود گردیدند تا ناگهان مرگ وعده داده شده بر سرشان فرود آمد؛مرگی که عذرها را نپذیرد و درهای باز توبه را ببندد و حوادث سخت و مجازات های پس از مردن را به همراه آورد.
منبع:باشگاه خبرنگاران
گزارش خطا
