انسان سالک کسی است که عقلش را زنده نگه دارد

معظم له بیان داشتند: حضرت امیرالمومنین یک بیان نوراني در نهج‌البلاغه دارد كه «نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ سُبَاتِ الْعَقْلِ» عرض كرد ما پناه مي‌بريم به خدا از اينكه عقل يك جامعه تعطيل بشود، پس عقل هم بايد زنده باشد هم بيدار و يقظان باشد.

ایشان سپس اظهار داشتند: آن سالك «قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّي دَقَّ جَلِيلُهُ» بدن وارسته سالك در راه سیر و سلوک خيلي نحيف و لاغر شد و آن استخوان‌هاي بدن او و اندام ستبرِ او در این راه، باريك و لطيف شد آن نورانيت در قلبش پيدا شد اين پرده را گاهي امام برمي‌دارد, گاهي اگر به دستور امام عمل شود و اين سيروسلوك ادامه پيدا كند اين نورانيت براي او هست و ديگر راه براي او روشن است و با اين نور, راه را مي‌بيند ديگر ترديدي در او راه ندارد.

معظم‌له در تبيين سلامت دل گفتند: «وَ تَدَافَعَتْهُ الْأَبْوَابُ إِلَي بَابِ السَّلاَمَةِ» اين سالک مرتب اين راه را مي‌رود تا به باب‌السّلام كه از ابواب بهشت است، وارد مي‌شود. مي‌بينيد آدم كه مي‌ميرد، مريض مي‌شود و مي‌ميرد ولي در مورد حضرت يحيي و حضرت عيسي(سلام الله عليهما) فرمود: ﴿وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا﴾ و خداوند بر اينها سلام مي‌فرستد. سلامِ خدا از سلامت حكايت مي‌كند كساني هستند كه در حين مرگ هم سالم‌اند, سالم به دنيا آمدند و سالم هم مُردند ﴿وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا﴾