رویارویی امام علی(ع) با مرگ چگونه بود؟

امام علی (ع)همچنین در خطبه پنجاه و شش این کتاب در مورد جانفشانی ها و استقامت یاران پیامبر خدا (ص)در راه حق می فرماید:در رکاب رسول خدا(ص) بودیم و با پدران و فرزندان و برادران و عموهای خود جنگ می کردیم که این مبارزه بر ایمان و تسلیم ما می افزود و ما را در جاده وسیع حق و صبرو بردباری برابر ناگواری ها و جهاد و کوشش برابر دشمن ثابت قدم می ساخت.

امیرالمومنین علی(ع)در ادامه این خطبه نورانی می فرماید:گاهی یک نفر از ما و دیگری از دشمنان ما، مانند دو پهلوان نبرد می کردند و هرکدامشان می خواست کار دیگری را بسازد و جام مرگ را بر دیگری بنوشاند .گاهی ما بر دشمن پیروز می شدیم و زمانی دشمن بر ما غلبه می کرد.

سپس امام علی(ع) می فرماید:پس آنگاه که خدا راستی و اخلاص ما را دید، خواری و ذلت را بر دشمنان ما نازل و پیروزی را بر ما عنایت فرمود تا آنجا که اسلام استحکام یافته، فراگیر شد و در  سرزمین های پهناوری نفوذ کرد.

امام علی (ع)در انتهای خطبه پنجاه و شش می فرماید:به جانم سوگند، اگر ما در مبارزه مثل شما بودیم، هرگز پایه ای برای دین استوار نمی ماند و شاخه ای از درخت سبز ایمان سبز نمی گردید.به خدا سوگند شما هم اکنون از سینه شتر خون می دوشید و سرانجامی جز پشیمانی ندارید.