*قالَ الإمامُ جَعْفَرُ بنُ محمّد الصّادقُ (علیه السلام) : 

حَدیثی حَدیثُ أبى، وَ حَدیثُ أبى حَدیثُ جَدى، وَ حَدیثُ جَدّى حَدیثُ الْحُسَیْنِ، وَ حَدیثُ الْحُسَیْنِ حَدیثُ الْحَسَنِ، وَ حَدیثُ الْحَسَنِ حَدیثُ أمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَ حَدیثُ أمیرَالْمُؤْمِنینَ حَدیثُ رَسُولِ اللهِ (صلى الله علیه وآله وسلم)، وَ حَدیثُ رَسُولِ اللهِ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ.([1]) 

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمود: سخن و حدیث من همانند سخن پدرم مى باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم، و سخن جدّم نیز مانند سخن حسین و نیز سخن او با سخن حسن یكى است و سخن حسن همانند سخن امیرالمؤمنین علىّ و كلام او از كلام رسول خدا مى باشد، كه سخن رسول الله به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.

*قالَ (علیه السلام): قَضاءُ حاجَهِ الْمُؤْمِنِ أفْضَلُ مِنْ ألْفِ حَجَّه مُتَقَبَّله بِمَناسِكِها، وَ عِتْقِ ألْفِ رَقَبَه لِوَجْهِ اللهِ، وَ حِمْلانِ ألْفِ فَرَس فى سَبیلِ اللهِ بِسَرْجِها وَ لَحْمِها.([3]) 

فرمود: برآوردن حوائج و نیازمندى هاى مؤمن از هزار حجّ مقبول و آزادى هزار بنده و فرستادن هزار اسب مجهّز در راه خدا، بالاتر و والاتر است.

*قالَ (علیه السلام): إذا فَشَتْ أرْبَعَهٌ ظَهَرَتْ أرْبَعَهٌ: إذا فَشا الزِّنا كَثُرَتِ الزَّلازِلُ، وَ إذا اُمْسِكَتِ الزَّكاهُ هَلَكَتِ الْماشِیَهُ، وَ إذا جارَ الْحُكّامُ فِى الْقَضاءِ اُمْسِكَ الْمَطَرُ مِنَ السَّماءِ، وَ إذا ظَفَرَتِ الذِّمَهُ نُصِرُ الْمُشْرِكُونَ عَلَى الْمُسْلِمینَ.([5]) 

فرمود: هنگامى كه چهار چیز در جامعه شایع و رایج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پدید آید: 

چنانچه زنا رایج گردد زلزله ـ و مرگ ناگهانى ـ فراوان شود. 

چنانچه زكات و خمسِ اموال پرداخت نشود حیوانات نابود شود. 

اگر حاكمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمایند باران ـ رحمت خداوند ـ نمى بارد. 

و اگر اهل ذمّه تقویت شوند مشركین بر مسلمین پیروز آیند.

*قالَ (علیه السلام): الصَّمْتُ كَنْزٌ وافِرٌ، وَ زَیْنُ الْحِلْمِ، وَ سَتْرُالْجاهِلِ.([7]) 

فرمود: سكوت همانند گنجى پربهاء، زینت بخش حلم و بردبارى است; و نیز سكوت، سرپوشى بر آبروى شخص نادان و جاهل مى باشد.

*قالَ (علیه السلام): اِصْحَبْ مَنْ تَتَزَیَّنُ بِهِ، وَ لا تَصْحَبْ مَنْ یَتَزَّیَنُ لَكَ.([8]) 

فرمود: با كسى دوستى و رفت و آمد كن كه موجب عزّت و سربلندى تو باشد، و با كسى كه مى خواهد از تو بهره ببرد و خودنمائى مى كند همدم مباش.

*قالَ (علیه السلام): كَمالُ الْمُؤْمِنِ فى ثَلاثِ خِصال: الْفِقْهُ فى دینِهِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى النّائِبَهِ، وَالتَّقْدیرُ فِى الْمَعیشَهِ.([9]) 

فرمود: شخصیّت و كمال مؤمن در سه خصلت است: آشنا بودن به مسائل و احكام دین، صبر در مقابل شداید و ناملایمات، زندگى او همراه با حساب و كتاب و برنامه ریزى دقیق باشد.

*قالَ (علیه السلام): یُسْتَجابُ الدُّعاءُ فى أرْبَعَهِ مَواطِنَ: فِى الْوِتْرِ، وَ بَعْدَ الْفَجْرِ، وَ بَعْدَالظُّهْرِ، وَ بَعْدَ الْمَغْرِبِ.([19]) 

فرمود: در چهار وقت دعا مستجاب خواهد شد: هنگام نماز وِتر، بعد از نماز صبح، بعد از نماز ظهر، بعد از نماز مغرب.

*قالَ (علیه السلام): مَنْ دَعا لِعَشْرَه مِنْ إخْوانِهِ الْمَوْتى لَیْلَهَ الْجُمُعَهِ أوْجَبَ اللهُ لَهُ الْجَنَّهَ.([20]) 

فرمود: هركس كه در شب جمعه براى ده نفر از دوستان مؤمن خود كه از دنیا رفته اند دعا و طلب مغفرت نماید، از اهل بهشت قرار خواهد گرفت.

*قالَ (علیه السلام): أیُّما مُؤْمِن سَئَلَ أخاهُ الْمُؤْمِنَ حاجَهً وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلى قَضائِها فَرَدَّهُ عَنْها، سَلَّطَ اللهُ عَلَیْهِ شُجاعاً فى قَبْرِهِ، یَنْهَشُ مِنْ أصابِعِهِ.([22]) 

فرمود: چنانچه مؤمنى از برادر ایمانیش حاجتى را طلب كند و او بتواند خواسته اش را برآورد و انجام ندهد، خداوند در قبرش یك افعى بر او مسلّط گرداند كه هر لحظه او را آزار رساند.

*قالَ (علیه السلام): إذا بَلَغَكَ عَنْ أخیكَ شَیْىءٌ فَقالَ لَمْ أقُلْهُ فَاقْبَلْ مِنْهُ، فَإنَّ ذلِكَ تَوْبَهٌ لَهُ. وَ قالَ (علیه السلام): إذا بَلَغَكَ عَنْ أخیكَ شَیْىءٌ وَ شَهِدَ أرْبَعُونَ أنَّهُمْ سَمِعُوهُ مِنْهُ فَقالَ: لَمْ أقُلْهُ، فَاقْبَلْ مِنْهُ.([1]) 

فرمود: چنانچه شنیدى كه برادرت ـ یا دوستت ـ چیزى بر علیه تو گفته است و او تكذیب كرد قبول كن. همچنین فرمود: اگر چیزى را از برادرت بر علیه خودت شنیدى و نیز چهل نفر شهادت دادند، ولى او تكذیب كرد و گفت: من نگفته ام، حرف او را بپذیر.

*قالَ (علیه السلام): لا یَكْمُلُ إیمانُ الْعَبْدِ حَتّى تَكُونَ فیهِ أرْبَعُ خِصال: یَحْسُنُ خُلْقُهُ، وَ سَیْتَخِفُّ نَفْسَهُ، وَ یُمْسِكُ الْفَضْلَ مِنْ قَوْلِهِ، وَ یُخْرِجَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ.([2]) 

فرمود: ایمان انسان كامل نمى گردد مگر آن كه چهار خصلت در او باشد: اخلاقش نیكو باشد، نفس خود را سبك شمارد، كنترل سخن داشته باشد، اضافى ثروتش ـ حقّ اللّه و حقّ النّاس ـ را بپردازد.

*قالَ (علیه السلام): حَدیثٌ فى حَلال وَ حَرام تَأخُذُهُ مِنْ صادِق خَیْرٌ مِنَ الدُّنْیا وَ ما فیها مِنْ ذَهَب وَفِضَّه.([17]) 

فرمود: سخنى را درباره مسائل حلال و حرام و احكام دین خدا، از راست گوى مؤمنى دریافت كنى; بهتر و ارزشمندتر است از تمام دنیا و ثروت هاى آن.

درباره تهران و ری و زورا که برخی از محدثین آنرا تهران نامیده اند روایاتی زیادی آمده است که بخشی از آنها را محمودی گلپایگانی در کتاب پیرامون ایران و طهران جمع آوری کرده اند.

در همین رابطه در منتخب التواریخ ص ۸۷۵ آمده است:

امام صادق علیه السلام فرمودند :

ای مفضل ایا میدانی زورا کجا واقع شده است؟

عرض کردم خدا و حجتش داناترند.

فرمود :بدان ای مفضل در حوالی ری کوه سیاهی ست که در دامن ان شهری بنا شده است که طهران نامیده شود و ان است زورا که قصرهایش مثل قصرهای بهشت و زنهایش مثل حور العین است بدان ای مفضل ان زنها متلبس به لباس کفار میشوند ودر هیئت ظالمان میباشند و به محل سکونت شوهر ها کفایت نمیکنند و از ایشان درخواست طلاق میکنند و مردها به مردها و زنها به زنها اکتفا میکنند و مردها شبیه به زنها و زنها شبیه به مردها میشوند پس اگر تو بخواهی دینت را حفظ کنی پس دراین شهر سکونت مکن و مسکن برای خود قرار مده چون محل فتنه است پس از انجا به قله کوهها و از سوراخی به سوراخی مثل روباه و بچه اش فرار کن.

( الزام النصاب ص ۱۸۳،منتخب الاثر ص ۴۳۰، بحار الانوار ج ۵۲ ص ۲۵۸،روزگار رهایی ج ۲ ص ۷۶۲

موعود نامه:۲۳۸ )

همچنین در مناقب العتره ابن فهد حلی آمده است:

رسول خدا صل الله علیه واله وسلم فرمودند :

وای بر امت من از شورای کبری و شورای صغری

عرض شد این دو شورا چه وقت خواهد بود؟

فرمود شورای کبری بعد از وفات من برای غصب خلافت برادرم و حق دخترم برپا خواهد شدو شورای صغری در غبیت کبری و در زورا (تهران) برای تغییر سنت من و تبدیل احکام واقع خواهد شد.

در کنز العمال ج۱۴ ص ۲۲۹ نعمان بن بشیر روایت کند که : پیش از ساعت ظهور فتنه هایی بروز میکند همچون اینکه شب تار باشد و شخص در صبح مومن بوده و چون شب فرا رسد کافر گردد و یا شب کند در حالی که مومن بوده و صبح کند در حالی که کافر شده استو گروهی دین و اخلاق خود را هب متاعی ناچیز از دنیا بفروشند.

*امام صادق عليه السلام فرمودند : آگاه باشيد ؛ سوگند كه اگر من آن زمان ظهور را درك كنم

جانم را براي صاحب الزمان فدا خواهم كرد .

*امام صادق عليه السلام فرمودند : براي هر مردمي دولتي است كه دلخواه آنان و همواره

در انتظار دولت خود هستند . اما دولت ما در آخر الزمان است كه ظاهر خواهد شد و ما انتظار

آنرا مي كشيم .

*امام صادق عليه السلام فرمودند : در تفسير آيه ي (( الم )) اين قرآن كتابي است كه هيچ

شكي در آن نيست و براي پرهيزكاران راهنمايي گران قيمت است . همان كساني كه به غيب

ايمان دارند .

*امام صادق عليه السلام فرمودند : و زمان غيبت قائم ما بسيار طول خواهد كشيد تا آنكه

حق در جايگاه خود آشكار و مردم مومن از مردمي كه ايمانشان نا خالصي دارد جدا شوند و هر

كس از شيعيان ما كه در ضميرش خبائث وجود دارد هويدا شود و در نهايت مرتد گردد .

*امام صادق عليه السلام فرمودند: اگر امام شما از ميانتان غائب شد پس چه كسي است

كه براي شما امامي ظاهر بياورد تا از اخبار آسمان و زمين و از حلال و حرام خدا شما را آگاه كند .

*امام صادق عليه السلام فرمودند: هر كس به تمامي امامان اعتقاد داشته باشد اما مهدي

را منكر شود درست مانند كسي است كه به تمامي انبياء معتقد باشد اما رسالت و نبوت

حضرت محمد را منكر باشد .

*امام صادق عليه السلام فرمودند: كسي كه در حال انتظار ظهور امام زمان باشد و از دنيا برود ؛

درست مانند كسي است كه در خيمه ي آن حضرت و در حضور او زندگي كرده باشد ؛ نه ! بلكه

همانند كسي است كه با شمشير در ميدان نبرد و در كنار رسول الله جهاد كرده باشد .

*امام صادق عليه السلام فرمودند : ما امامان دوازده نفر هدايت كننده ي خلق هستيم كه زمان

شش نفر ما گذشته و زمان شش نفر ما باقي است . خداوند متعال با ششمين نفر آنها آنچه

دوست دارد را بر اهل عالم هويدا و آشكار خواهد كرد .

*امام صادق عليه السلام فرمودند : بخدا سوگند مهدي شما آنقدر در پس پرده ي غيبت

باقي خواهد ماند كه نادانان شما مي گويند : خدا چه نيازي به آل محمد دارد ؟! اينجاست كه

مهدي همانند شهابي درخشنده و با سرعت به شما روي مي آورد و زمين را پر از عدل و داد

مي كند همانطور كه پر از ظلم و بيداد گري شده است .

*امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا براي صاحب اين امر ( ظهور و فرج ) غيبتي است

طولاني ؛ كسي كه در زمان غيبت دينش را حفظ كند درست مانند كسي است كه شاخه ي پر

از تيغي را مشت كند و تا پايين بكشد .

*امام صادق عليه السلام فرمودند: محال است كه خداوند وقت ظهور را معيين كند آن هم

به طوري كه شيعيان ما از آن آگاهي پيدا كنند . چرا كه آن وقت ؛ همان زماني است كه خداوند

در قرآن درباره ي آن مي فرمايد : اي پيامبر به آنان بگو علم و آگاهي از آن فقط نزد خداوند است

و آشكار نخواهد كرد مگر در زمان خود ؛ آنقدر آن زمان در آسمانها و زمين گران است كه بر شما

ظاهر نخواهد شد مگر به طور ناگهاني .

*امام صادق عليه السلام فرمودند : زماني كه مهدي ظهور مي كند نزد مقام ابراهيم مي رود و دو ركعت نماز مي خواند و خداوند را مورد خطاب قرار مي دهد و اين آيه را مي خواند :

كجاست آن كسي كه به فرياد بيچارگان برسد و هم و غم آنان را برطرف نمايد و شما را

جانشينان روي زمين قرار مي دهد .

*امام صادق عليه السلام فرمودند : همانا امامي از ميان ماست كه پيروز مندانه در پس

پرده مي باشد ؛ زماني كه خداوند اراده فرمايد كه ظهور كند نقطهايي را در قلبش تحريك مي كند

اينجاست كه بدستور خداي تبارك و تعالي او ظهور خواهد كرد .