آیه‌ها و آینه‌ها؛
سخاوتمند کسی است که اموال خود را بدون چشم‌داشتی با نیت خالص و از روی بزرگواری می‌بخشد بخشش اموال نوعی شکر نعمت محسوب می‌شود، زیرا هیچ بخیلی را نمی‌بینید که از اولیاءالله باشد.
عقیق:خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:
آیه:
ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِى ٱلسَّرَّاءِ وَٱلضَّرَّاءِ آل‌عمران/134
همان‌ها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند
آینه:
حکایت؛ روزی یکی از روستایی‌ها با کیسه‌ای از لیره‌های طلا به فردی که با آخوند خراسانی مخالف بود، برخورد کرد از او پرسید: عالم اینجا کیست؟ وی نام یکی از دوستانش را برد و گفت: البته این عالم به کسی چیزی نمی‌دهد، اما آخوند خراسانی بخشش و عطایش بر کسی پوشیده نیست.
مرد روستایی گفت: مرا با کسی که بخشش و سخاوت ندارد کاری نیست، به کسی معرفیم کن که کریم و بخشنده باشد، این شخص می‌گوید: مرد روستایی را به منزل آخوند خراسانی آوردم، مرد روستایی به آخوند عرض کرد: این مبلغ از پول ثلث مال یک میت است، مرحوم آخوند فرمود: روی این حصیر بگذار، مرد روستایی پول‌ها را گذاشت و رفت، مرحوم آخوند مشغول وضو گرفتن بود، پس از اتمام وضو رو به من کرده و فرمود: این پول‌ها را بردار. من از سخن آخوند تعجب کردم، عرض کردم: من تمام پول‌ها را برنمی‌دارم. آخوند فرمود: تمامش را بردار و با اصرار زیاد تمام مبلغ را به من داد.
این احسان و کرم آخوند باعث گردید عداوت و دشمنی من مبدل به دوستی و محبت با ایشان شود.1
بـه گیـتـی ز بخـشـش بــود مـرد بـِه تـو گـر گـنـج داری ببـخـش و مَـنِـه 2
پی نوشت:
1.با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل
2.فردوسی
منبع:حوزه
آیه:
ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِى ٱلسَّرَّاءِ وَٱلضَّرَّاءِ آل‌عمران/134
همان‌ها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند
آینه:
حکایت؛ روزی یکی از روستایی‌ها با کیسه‌ای از لیره‌های طلا به فردی که با آخوند خراسانی مخالف بود، برخورد کرد از او پرسید: عالم اینجا کیست؟ وی نام یکی از دوستانش را برد و گفت: البته این عالم به کسی چیزی نمی‌دهد، اما آخوند خراسانی بخشش و عطایش بر کسی پوشیده نیست.
مرد روستایی گفت: مرا با کسی که بخشش و سخاوت ندارد کاری نیست، به کسی معرفیم کن که کریم و بخشنده باشد، این شخص می‌گوید: مرد روستایی را به منزل آخوند خراسانی آوردم، مرد روستایی به آخوند عرض کرد: این مبلغ از پول ثلث مال یک میت است، مرحوم آخوند فرمود: روی این حصیر بگذار، مرد روستایی پول‌ها را گذاشت و رفت، مرحوم آخوند مشغول وضو گرفتن بود، پس از اتمام وضو رو به من کرده و فرمود: این پول‌ها را بردار. من از سخن آخوند تعجب کردم، عرض کردم: من تمام پول‌ها را برنمی‌دارم. آخوند فرمود: تمامش را بردار و با اصرار زیاد تمام مبلغ را به من داد.
این احسان و کرم آخوند باعث گردید عداوت و دشمنی من مبدل به دوستی و محبت با ایشان شود.1
بـه گیـتـی ز بخـشـش بــود مـرد بـِه تـو گـر گـنـج داری ببـخـش و مَـنِـه 2
پی نوشت:
1.با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل
2.فردوسی
منبع:حوزه
