وی افزود: مطالعۀ از زاویۀ قرآن و عترت زوایای پنهانی را باز می‌کند که هنوز مغفول است، اگر قرآن و احادیث اهل‌بیت (ع) نبودند، امروز تصویر بسیار مخدوشی از دوران انبیا داشتیم و شاید اصلاً این را هم نداشتیم.

این پژوهشگر حوزۀ قرآن و عترت با بیان اینکه هیچگاه از زاویۀ تقلین تاریخ، مفاهیم و معارف اهل‌بیت (ع) مورد مطالعه قرار نگرفته است، اظهار کرد: در روایات به ما این یادآوری را می‌کنند که در مطالعۀ ماجرای عترت به سراغ قرآن برویم که اگر چنین کنیم، دست در دست عترت قرار داده می‌شود. قرآنی که بدون عترت باشد، نمی‌تواند قرآن باشد و عترتی که بدون قرآنی باشد نیز نمی‌تواند عترت باشد.

پیوند با قرآن لازمۀ فهم جریان حسینی (ع)

وی بیان کرد: تاریخی که امروز از ماجرای حسینی بیان می‌شود اگر بنیانی قرآنی نداشته باشد، تاریخی لزران است و دیگر نیازی به یک سری تربیتهای ویژه نیست، لذا برای فهم این ماجرای گسترده و وسیع نیازمند پیوند با قرآن هستیم.

حجت الاسلام اصفهانیان با تأکید بر  ضرورت تعمق هرچه بیشتر در قرآن  و عترت برای همراهی با تقلین و کشف مؤلفه های تاریخی حضرت معصومین (ع) گفت: این مؤلفه‎ها چیزی نیست که امروز فلسفۀ تاریخ و کتب مربوط به تاریخ انبیا و اهل‌بیت (ع) را بر اساس آن نگاشه باشیم، این در حالی است که تمام مؤلفه‎‎ها باید بر اساس قرآن شکل گیرد.

بازبینی و کشف تاریخ اهل بیت(ع) با منطق قرآنی و روایی

وی با تأکید بر اینکه امروز نیازمند فضای میان رشته‌ای هستیم، یادآور شد: با شکلگیری این فضا باید تاریخ اهل‌بیت (ع) را با منطق قرآنی و روایی بازبینی و کشف کنیم، نمی‌گویم بازسازی کنیم، چراکه بازسازی کردن کار ما نیست، بلکه باید نقش مکتشف را ایفا کنیم.

این پژوهشگر حوزۀ قرآن و عترت با اشاره به آیۀ15 سورۀ احقاف به عنوان آیه‌ای که در فضای حسینی قابل مطالعه است، گفت: در این آیه به کراهت مادری از تولد فرزندش اشاره شده است که آن کراهت علاوه بر در دوران حمل، بر دوران وضع حمل و زمین نهادن آن فرزند نیز وجود داشته است. در این آیه بحث بر سر یک والدین خدایی است که باید نسبت به آنان احسان ورزید﴿وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْساناً﴾ و این آیه بر اساس شواهد تفسیری و روایی بی‎تردید دربارۀ امام حسین (علیه‌السلام) است و این به تنهایی مدخلی عظیم در مطالعۀ تاریخ عترت (علیهم‌السلام) است.

وی با اشاره به آیۀ اول سورۀ ابراهیم (ع) به عنوان آیه‌ای که می‌تواند برای تمام اهل‌بیت (ع) باشد، خاطرنشان کرد: خطاب این آیه به رسول‌الله (ص) است تا مجموع مردم را از ظلمت به سوی نور ببرد، این در حالی است که در دوران پیامبر اکرم (ص) مردم از ظلمت به سوی نور نرفتند، چراکه روایت می‌فرماید: همه بعد از پیامبر مرتد شدند جز چهار یا هفت نفر، بر همین اساس می‌توان گفت بحث در این آیه راجع به کتابی است که می‌تواند مردم را از ظلمت خارج کند و این یعنی فضایی فراتر از ادیان. وصیّ پیامبر در امتداد مأموریت ایشان این ماجرا را پیش می‌برد تا تحقق یابد.

حجت الاسلام اصفهانیان با اشاره به آیۀ ﴿ یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ﴿ ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّكِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً، ﴿ فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی﴾، اظهار کرد: در روایات ذیل این آیه بیان شده که این آیه برای مؤمنین نازل شده است، اما این آیه را درباره امام حسین (ع) محسوب می‌‌کنیم، چراکه مظهر تام ایمان برای تحقق این آیه امام حسین (علیه‌السلام) است.

وی تصریح کرد: اگر با قرآن و عترت بتوانیم فضای مادی و فراتر از آن را مطالعه کنیم، اتفاقی ویژه در جریان حسینی رخ خواهد افتاد، فضای فکری ما باید تاریخ حسینی را به گونه‎ای دیگر مطالعه کند و در معرض جامعه نیز قرار دهد تا مسیر حرکت به سوی آیندۀ مقدس و الهی روشن‎تر از قبل شود.