تاریخ دیده که چه طور ابن‌زیاد دنبال کلمه مى‌گشته، کلماتى خوش تا براى جنگى که گذرانده افتخار بیاورند. کلماتى که شادى موفقیت داشته باشند و نشاط پیروزى. ابن‌زیاد گفته و کاتب نوشته، مُهرش کرده و سپرده به پیکى تند پا که تا دمشق بتازد. دمشق هنوز بى‌خبر از عاشورا بوده و پیک مژده آسایش خیال خلیفه را همراه مى‌برده. ابن‌زیاد باز کلمه گفته و کاتب نوشته، باز نامه‌اى را سرشار از پیروزى کرده و مُهر زده و براى والى مدینه فرستاده. سوار، اجرت بیشتر گرفته و قول داده اسبش را تا حد مرگ بتازاند و میانه راه اسبى تازه نفس بگیرد تا خبر زودتر به دیوارهاى مدینه برسد.

تاریخ خبر را دیده که از کوفه به همه شهرها سرازیر شده و بعد ابن‌زیاد را که سرمست از قدرتى که نمایانده و نتیجه‌اى که به دست آورده، پشت به کرسى کوفه محکم کرده و بار مسئولیت را زمین گذاشته و لباس فخر تن کرده. 

چشم تاریخ ندیده اما خبر، همان روز دهم به مدینه رسیده و از دیوارها و حصارها گذشته و تا مسجد النبى رفته. ایستاده و اجازه گرفته، سر پیش پیغمبر خم کرده و اشک ریخته.

با نگاهى به لهوف

منبع:فردا