ماعون به هر چیزی می گویند که نیاز دیگری را برآورد.
عقیق:ماعون به هر چیزی گفته می شود که در برآوردن نیازی از دیگران در زندگی،
مؤثر است؛ مانند قرضی که به فرد محتاج و گرفتار داده می شود، یا مانند زکات
و هدیه و نیز امانت دادن وسایل خانه به فرد نیازمند.
گفته شده است که نصف سوره ماعون مکی و نصف آن مدنی است.
آیات 1 تا 3 در رابطه با ویژگی های کفار، یعنی کسانی که دین را تکذیب می کنند و آیات 4 تا 7 در مورد نماز ریایی منافقان و بی توجهی آنان به نیاز نیازمندان است.
ترجمه آیات بخش اول چنین است:
آیا کسی که دین را دروغ می خواند دیده ای؟ پس او همان کسی است که یتیم را به سختی می راند و دیگران را به خوراک دادن بینوا ترغیب نمی کند.
روح و حقیقت دین آن است که دارنده آن سرچشمه خیر و برکت است، و از وجود آنکه حقیقتاً دیندار است و از دست و پا و زبان و دل او پیوسته خیر می جوشد. احساسات و عواطف آنان در برخورد با فقیر و مسکین و بینوا به صورت چشمگیری برانگیخته می شود.
در مقابل، کسی که دین را تکذیب می کند، نه تنها نوازش یتیم و رسیدگی به درد بینوایان و محرومان برایش بی ارزش است بلکه همه چیز را با چشم مادیت می نگرد، برای محرومان ارزشی قائل نیست، با یتیم با حالت قهر برخورد می کند و او را از خود می راند، و در رابطه با بینوایان نه خود به آنان طعامی می خوراند و نه دیگران را به این کار تشویق می کند.
ترجمه آیات دسته دوم این است:
پس وای بر نمازگزاران. کسانی که از نمازشان غافلند آنها که ریا می کنند و از کمک و تأمین نیاز (نیازمندان) خودداری می ورزند.
صفات دو دسته کافر و منافق در این سوره در کنار هم آمده است. گویا از نظر دنیا پرستی و اسارت در بند مادیات، هر دوی اینها یک گروهند و نماز ریایی منافقان همچون بی نمازی کافران است و سودی برایشان ندارد.
گفته شده است که نصف سوره ماعون مکی و نصف آن مدنی است.
آیات 1 تا 3 در رابطه با ویژگی های کفار، یعنی کسانی که دین را تکذیب می کنند و آیات 4 تا 7 در مورد نماز ریایی منافقان و بی توجهی آنان به نیاز نیازمندان است.
ترجمه آیات بخش اول چنین است:
آیا کسی که دین را دروغ می خواند دیده ای؟ پس او همان کسی است که یتیم را به سختی می راند و دیگران را به خوراک دادن بینوا ترغیب نمی کند.
روح و حقیقت دین آن است که دارنده آن سرچشمه خیر و برکت است، و از وجود آنکه حقیقتاً دیندار است و از دست و پا و زبان و دل او پیوسته خیر می جوشد. احساسات و عواطف آنان در برخورد با فقیر و مسکین و بینوا به صورت چشمگیری برانگیخته می شود.
در مقابل، کسی که دین را تکذیب می کند، نه تنها نوازش یتیم و رسیدگی به درد بینوایان و محرومان برایش بی ارزش است بلکه همه چیز را با چشم مادیت می نگرد، برای محرومان ارزشی قائل نیست، با یتیم با حالت قهر برخورد می کند و او را از خود می راند، و در رابطه با بینوایان نه خود به آنان طعامی می خوراند و نه دیگران را به این کار تشویق می کند.
ترجمه آیات دسته دوم این است:
پس وای بر نمازگزاران. کسانی که از نمازشان غافلند آنها که ریا می کنند و از کمک و تأمین نیاز (نیازمندان) خودداری می ورزند.
صفات دو دسته کافر و منافق در این سوره در کنار هم آمده است. گویا از نظر دنیا پرستی و اسارت در بند مادیات، هر دوی اینها یک گروهند و نماز ریایی منافقان همچون بی نمازی کافران است و سودی برایشان ندارد.
پی نوشت:
کتاب گلستان سوره‌ها – ص 218
محمدحسین جعفری
