۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۰ : ۰۹
آشنایی با سوره‌های کتاب آسمانی/شمس
شمس یعنی خورشید و این سوره مکی است.
عقیق:خداوند سبحان در آغاز این سوره به خورشید و پرتو انوار آن سوگند یاد می
کند. سپس قسم های دیگری را به دنبال هم می آورد. آنگاه بیان می فرماید: هر
کس نفس خود را پاک و تزکیه کند قطعاً رستگار شود و به آنچه آرزو دارد برسد،
و هر کس آن را آلوده سازد یقیناً ناامید و بی بهره ماند. در پایان سوره،
قوم ثمود را به عنوان مثال و نمونه ای از کسانی که نفس خود را آلوده
ساختند، ذکر می کند.
ترجمه آیات 1 تا 10 این سوره چنین است:
سوگند به خورشید و پرتو تابانش. سوگند به ماه، هنگامی که در پی (خورشید) برآید. سوگند به روز چون (خورشید را) آشکار کند و سوگند به شب چون پرده بر آن پوشد. سوگند به آسمان و آنکه آن را برافراشت. سوگند به زمین و آنکه آن را بگسترد. سوگند به نفس و آنکه آن را بیاراست. سپس گناه و تقوایش را به وی الهام کرد (و شناساند).
به راستی هر که آن نفس را پاکیزه داشت، رستگار شد و یقیناً هر که (با معصیت و گناه) آلوده اش ساخت، محروم و نومید گردید.
تمام آن قسم ها پیاپی برای این است که به انسان بفهماند: این نفس تو که راه پلیدکاری و پرهیزگاری به او نشان داده شده است، در اختیار توست. تو می توانی یکی از دو راه را انتخاب کنی: طهارت و پاکی و یا آلودگی و پلیدی. اگر پاکی را برگزینی و نفس و اصل وجود خود را پاک کنی رستگار می شوی، و به آنچه در آرزوی آنی می رسی. اما اگر پلیدی را برای نفس و وجود خود برگزینی زیانکار خواهی بود. در این صورت مانند کسی که در سراب، آب می جوید و آن خوشبختی که در آرزو و طلب آنی هرگز دست نمی یابی و بهره نصیب تو در پایان، یأس و ناامیدی است.
آیا می خواهی مثالی برای آنان که پلیدی را برگزیدند و زیانکار شدند، بشنوی؟
قوم ثمود از آن جمله بودند. کار آنان بدانجا کشید که پیامبر خدا و دین او و قیامت را تکذیب کردند و شتری را که می دانستند آیت الهی است و خود، از پیامبر خویش به عنوان معجزه در خواست کرده بودند با قساوت و سنگدلی تمام، کشتند. سرانجام عذاب بر آنان فرا رسید و همگی با خاک یکسان شدند
ترجمه آیات 1 تا 10 این سوره چنین است:
سوگند به خورشید و پرتو تابانش. سوگند به ماه، هنگامی که در پی (خورشید) برآید. سوگند به روز چون (خورشید را) آشکار کند و سوگند به شب چون پرده بر آن پوشد. سوگند به آسمان و آنکه آن را برافراشت. سوگند به زمین و آنکه آن را بگسترد. سوگند به نفس و آنکه آن را بیاراست. سپس گناه و تقوایش را به وی الهام کرد (و شناساند).
به راستی هر که آن نفس را پاکیزه داشت، رستگار شد و یقیناً هر که (با معصیت و گناه) آلوده اش ساخت، محروم و نومید گردید.
تمام آن قسم ها پیاپی برای این است که به انسان بفهماند: این نفس تو که راه پلیدکاری و پرهیزگاری به او نشان داده شده است، در اختیار توست. تو می توانی یکی از دو راه را انتخاب کنی: طهارت و پاکی و یا آلودگی و پلیدی. اگر پاکی را برگزینی و نفس و اصل وجود خود را پاک کنی رستگار می شوی، و به آنچه در آرزوی آنی می رسی. اما اگر پلیدی را برای نفس و وجود خود برگزینی زیانکار خواهی بود. در این صورت مانند کسی که در سراب، آب می جوید و آن خوشبختی که در آرزو و طلب آنی هرگز دست نمی یابی و بهره نصیب تو در پایان، یأس و ناامیدی است.
آیا می خواهی مثالی برای آنان که پلیدی را برگزیدند و زیانکار شدند، بشنوی؟
قوم ثمود از آن جمله بودند. کار آنان بدانجا کشید که پیامبر خدا و دین او و قیامت را تکذیب کردند و شتری را که می دانستند آیت الهی است و خود، از پیامبر خویش به عنوان معجزه در خواست کرده بودند با قساوت و سنگدلی تمام، کشتند. سرانجام عذاب بر آنان فرا رسید و همگی با خاک یکسان شدند
پی نوشت:
کتاب گلستان سوره‌ها – ص 178
محمدحسین جعفری
گزارش خطا
