عقیق:مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آیا نباید توجه داشته باشیم
که ما رییسی داریم که بر احوال ما ناظر است؟! وای بر حال ما اگر در
کارهایمان او را ناظر نبینیم، و یا او را در همه جا ناظر ندانیم! گناهان
شخصی که در خلوت انجام می گیرد و ربطی به امور اجتماعی ندارد، استحقاق جهنم
را دارد الا بتوبه مناسبه للحال؛ (مگر این که بعد از آن توبه ای مناسب
حال، انجام گیرد.) عواقب گناهان اجتماعی که موجب تغییرات در جامعه و اختلال
نظام و انحلال آن، و یا تحریم حلال و ترک واجب و یا مصادره ی اموال، هتک
حرمت و قتل نفوس زکیه و ریختن خون مسلمانان و حکم به ناحق و... می شود،
چگونه خواهد بود؟ با وجود اعتقاد به داشتن رییسی - که عین الله الناظره است
- آیا می توانیم از نظر الهی فرار کنیم و یا خود را پنهان کنیم؟! و هر
کاری را که خواستیم انجام دهیم؟! چه پاسخی خواهیم داد؟ همه ادوات و ابزار
را از خود او می گیریم و به نفع دشمن به کار می گیریم، و آلت دست کفار و
اجانب می شویم و به آن ها کمک می کنیم! چه قدر سخت است اگر برای ما این امر
ملکه نشود که در هر کاری که می خواهیم اقدام کنیم و انجام دهیم، ابتدا
رضایت و عدم رضایت او را در نظر نگیریم و رضایت و خشنودی او را جلب
ننماییم! البته رضایت و سخط او در هر امری معلوم است، و ظاهرا منتهی به
واضحات می شود، و در غیر واضحات و موارد مشکوک باید احتیاط کنیم.
پی نوشت:
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 89
محمد حسین رخشاد
