دو تعریف متفاوت از روزه در کلام امام علی

الامام علی- علیه السلام- صَوْمُ الْجَسَدِ الْإِمْسَاكُ عَنِ الْأَغْذِيَةِ بِإِرَادَةٍ وَ اخْتِيَارٍ خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ وَ رَغْبَةً فِي الثَّوَابِ وَ الْأُجْرَةِ  و صَوْمُ النَّفْسِ إِمْسَاكُ الْحَوَاسِّ الْخَمْسِ عَنْ سَائِرِ الْمَآثِمِ وَ خُلُوُّ الْقَلْبِ عَنْ جَمِيعِ أَسْبَابِ الشَّرِّ.  

امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: روزه بدن نگاهداشتن آن از غذاها به اراده و اختيار جهت ترس از عقاب و رغبت در ثواب و پاداش است، اما روزه نفس، نگاهداشتن حواسّ پنجگانه از همه گناهان و خالى بودن دل از جميع بدی هاست .

پی نوشت:

تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ص 176