عقیق:دروغ از گناهان کبیره و به تعبیر روایات کلید همه گناهان،
زشتی ها و پلیدی ها است از این رو بشدت از آن نهی شده و آثار و عواقب سوئی
برایش برشمرده می شود.
حضرت باقر (ع) فرمودند: «على بن حسين به فرزندنش مي فرمود: «از دروغ كوچك و بزرگش، جدى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا آن كس كه در چيز كوچك دروغ گفت به دروغ بزرگ نيز جرات پيدا كند.»
آيا ندانيد كه رسول خدا (ص) فرمودند: «بنده (خدا) پيوسته راست گويد تا خدا او را صديق نويسد، و پيوسته دروغ گويد تا خدا او را كذاب (و دروغگو) نويسد.»
علاوه بر این، امام باقر (ع) می فرمایند: «خداى عز و جل براى بدى قفل هائى قرار داده، و كليدهاى آنها را شراب قرار داده، و دروغ بدتر از شراب است.»
مرحوم مجلسى (ره) گويد: گويا سرّش اين ااست كه شراب عقل را زائل كند و با زائل شدن آن تمامى موانع- چون شرم از خدا و خلق و تفكر در قبح و عقاب خدا و مفسدههاى دنيوى و اخروى- برداشته شود پس تمامى اين قفل ها باز گردد، و گويا مراد بدروغى كه بدتر از شراب است دروغ بر خداوند و حجت هاى اوست زيرا او همرديف كفر است، و حلال شمردن شراب هاى حرام يكى از نتايج اين قسم دروغ است.
و نيز حضرت باقر (ع) فرموده اند: «دروغ ويرانكننده ايمان است.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) می فرمایند: «دروغ بر خدا و رسولش (ص) از گناهان كبيره است.»
همچنین از امام باقر (ع) است که فرمودند: «اولين كسى كه دروغگو را تكذيب كند خداوند عز و جل است، سپس دو فرشته كه با او هستند، سپس خود او هم مي داند كه دروغگو است.»
معاويه بن وهب گويد: شنيدم از حضرت صادق (ع) كه مي فرمودند: «نشانه دروغگو اين است كه از آسمان و زمين و مشرق و مغرب خبر مي دهد، ولى آنگاه كه از حرام و حلال خدا از او بپرسى چيزى نزد او نيست كه پاسخ دهد.»
و نیز ابوبصير گويد: شنيدم حضرت صادق (ع) مىفرمودند: «يك دروغ روزه روزه دار را بگشايد» عرض كردم: كداميك از ما است كه چنين كارى از او سر نزند؟ (يك دروغ در روز نگويد)؟ فرمودند: «آن دروغ كه تو خيال كردى (منظور) نيست، همانا آن دروغ بستن به خدا و رسولش و ائمه عليهم السلام است.»
حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمودند: «هيچ بنده مزه ايمان را نچشيد تا دروغ را ترك كند چه شوخى باشد و چه جدى.»
عبد الرحمن بن حجاج گويد: به حضرت صادق (ع) عرض كردم: كذاب آن كس است كه در چيزى دروغ گويد؟ فرمودند: «نه، (زيرا) كسى نيست جز اينكه اين از او سر زند ولى مقصود آن كس است كه به دروغ عادت كرده است.»
و نیز از امام صادق (ع) است که می فرمایند: «هر كه دروغش زياد شد، آبرويش برود.»
علاوه بر این، اميرالمؤمنين (ع) فرموده اند: «براى مرد مسلمان سزاوار و شايسته است كه از رفاقت دروغگو بپرهيزد، زيرا كه او دروغ گويد تا بدان جا كه اگر راست هم بگويد باور نشود.»
و از حضرت صادق (ع) حديث شده است كه فرمودند: «سخن بر سه گونه است: راست، و دروغ، و اصلاح ميان مردم»، (راوى) گويد: به آن حضرت (ع) عرض شد: قربانت اصلاح ميان مردم چيست؟
فرمودند: «از كسى سخنى درباره ديگرى ميشنوى كه اگر آن سخن به او برسد بددل مىشود، پس تو او را ديدار كنى و به او بگوئى: از فلانى شنيدم كه در باره خوبى تو چنين و چنان مي گفت، بر خلاف آنچه شنيدهاى.»
پی نوشت:
أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، ج4 ، صص 37 و 38
منبع:قدس
