پاسخ به چهار شبهه پیرامون پیامبر(ص)

این نشست، برخی شبهات پیرامون رسول خدا (ص) را در چهار موضوع زیر پاسخ داده است:

* تعدد زوجات

ازدواج های متعدد پیامبر (ص) از اختیارات و اختصاصاتی است که خداوند به ایشان اعطا کرده، به دور از هوا و هوس بوده و علت و مصلحت اولیه داشته است.

ایشان در بحبوحه حوانی با «خدیجه» 40 ساله ازدواج کرد؛ در حالی که 15 سال فاصلۀ سنی داشت. سپس «سوده» را به زنی گرفت که شوهرش در سفر به حبشه مسیحی و مرتد شد و تمام قبیله اش دشمن اسلام بودند و هیچ پشتیبانی نداشت. حضرت با هدف دلجویی از یک خانواده با عایشه ازدواج کرد؛ چرا که عرب، داماد را جزء خانواده می دانست و از او حمایت می کرد.

ازدواج حضرت با «حفصه» برای این بود که هیچ کس با ازدواج با وی رغبت نمی کرد یا ازدواج ایشان با «زینب دختر جحش» به دلیل سنت شکنی غلط در بین اعراب بود.

* عصمت

عقل و نقل ایجاب می کند که پیامبر (ص) و جانشینان آن حضرت باید معصوم باشند. آیه «أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» بر این مطلب دلالت دارد؛ البته از برخی گزارش ها برمی آید که هر «اولوالأمری» معصوم نیست؛ زیرا پیامبر (ص) با رد عمل یکی از فرماندهانش که برای آزمایش سربازان خود دستور داده بود آتشی بیفروزند و وارد آن شوند، فرمود: اگر وارد آتش می شدید در آتش می ماندید. حدیث «لاطاعۀَ لِمخلوقٍ فی معصیۀِ الخالق» از همین قضیه معروف شد.

* صحابه

صحابیان رسول خدا (ص) دو دسته اند: اول. کسانی مثل سلمان، مقداد و ابوذر که پیامبر (ص) را دیدند، احادیث حضرت را شنیدند و تعالیم و فرامین اسلام را یاد گرفتند؛ دوم. کسانی که فقط چند صباحی پیامبر (ص) را درک کردند. این گروه را صحابی نمی گویند. افزون بر این دو دسته، کسان دیگری در کنار رسول خدا (ص) بودند که به دروغ قسم می خوردند، مسلمان هستند. اصحابی هم که در «بیعت رضوان» حضور داشتند، بعدها مقابل هم ایستادند.

بنابراین اگر هر دو گروه صحابی را عادل بدانیم، لازمه اش این خواهد بود که کارهای متناقض صحابه را نادیده بگیریم.

* جنگ ها

برخی با استناد به جنگ های دورۀ پیامبر (ص)، اسلام را دین جنگ، و مسیحیت را دین صلح دانسته اند!. در پاسخ می توان گفت که اولا انجیل نیز از جنگ سخن گفته و ثانیا مسیحیت نیز جنگ های صلیبی را ضد مسلمانان راه انداخته است. افزون بر این، اسلام هیچ وقت برای کشورگشایی و غنایم جنگی لشگرکشی نکرده است. تمام جنگ های اسلام، جنبۀ دفاعی داشته است. جهاد ابتدایی نیز در جایی است که عده ای مانع نشر اسلام شوند و برای توسعۀ اسلام با آن ها نبرد می شود؛ البته آن هم در زمان حضور و إذن امام (ع) است.

پی نوشت:

نمایه، چکیده نشست های علمی حوزوی.

منبع:حوزه