عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: قَالَ الْحَارِثُ الْأَعْوَرُ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَنَا وَ اللَّهِ أُحِبُّكَ فَقَالَ لَهُ يَا حَارِثُ أَمَّا إِذَا أَحْبَبْتَنِي فَلَا تُخَاصِمْنِي وَ لَا تُلَاعِبْنِي وَ لَا تُجَارِينِي وَ لَا تُمَازِحْنِي وَ لَا تُوَاضِعْنِي وَ لَا تُرَافِعْنِي.

امام صادق عليه السلام فرمود: حارث اعوَر به امير مؤمنان علی علیه السلام گفت: اى امير مؤمنان! به خدا سوگند، من تو را دوست دارم، حضرت فرمود: حال كه مرا دوست دارى،

پس با من ستيزه نكن،

مرا بازى نده،

با من مجادله انجام نده،

با من شوخى نكن،

و مرا از منزلت حقيقى ‏ام پايين ‏تر و بالاتر نبر.

پی نوشت:

الخصال، ج‏1، ص: 334