عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ (ع) عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى مَوْلَاتِي فَاطِمَةَ (ع) وَ قُدَّامَهَا لَوْحٌ يَكَادُ ضَوْؤُهُ يَغْشَى الْأَبْصَارَ فِيهِ اثْنَا عَشَرَ اسْماً ... فَقُلْتُ أَسْمَاءُ مَنْ هَؤُلَاءِ قَالَتْ هَذِهِ أَسْمَاءُ الْأَوْصِيَاءِ أَوَّلُهُمْ ابْنُ عَمِّي وَ أَحَدَ عَشَرَ مِنْ وُلْدِي‏

امام باقر عليه السلام به نقل از جابر بن عبد اللّه انصارى می فرماید: به نزد مولايم فاطمه «عليها السلام» رفتم. پيشِ روى او لوحى بود كه نورش چشم را خيره مى ‏كرد و دوازده نام در آن بود .... پرسيدم: اينها نام چه كسانى است؟.

فرمود: اينها نام‏ هاى اوصياست كه نخستين آنان، پسر عمويم است و بقيّه، يازده تن از فرزندانم هستند.

پی نوشت:

كمال الدين و تمام النعمة، ج‏1، ص:311

منبع:حوزه