عقیل مهدی رسولی هستم، دوازدهم مرداد سال 67 در شهر زنجان متولد شدم. بعد از اتمام دوران دبیرستان علی رغم علاقه بسیاری که به فضای حوزه و دانشگاه هایی مانند امام صادق(ع) داشتم و همینطور علی رغم قبولی در دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه تهران، به دلیل شرایط خانوادگی مجبور شدم در دانشگاه سراسری زنجان رشته مهندسی عمران بخونم. بعد که مهندس شدم، دیدم زیاد مهندس خوبی نمیشم و کارشناسی مدیریت امور فرهنگی خواندم. سال گذشته هم دانشگاه دارالحدیث در مقطع کارشناسی ارشد در رشته علوم قرآن و حدیث قبول شدم و در حال حاضر دانشجو هستم.

جیم: متأهلم، در سال 88 با خانواده ای مذهبی از سادات و انقلابیون که از دوستان پدر بودن، وصلت کردیم و الحمدالله مدتی هست که خدا به ما یه فرزند به نام آقا محمد جواد داده که اسم ابوی رو هم براش انتخاب کردیم.

جیم: جلسات حسینیه اعظم زنجان در فضای عموم و بسیار ساده و بی آلایش برگزار میشه، شما آنچنان آلات عزاداری و کارهای بصری در اونجا نمی بینید اما جمعیت بسیار کثیری در یک کانون و به قول مقام معظم رهبری در یک مغناطیس محبتی اهل بیت(ع) جمع میشن و نه فقط در زنجان بلکه کل کشور جریان سازی می کنند. خواندن درحسینیه اعظم زنجان شاید برای هر مداح آذری زبان و مخصوصاً زنجانی ها یکی از قله ها و اهداف مهم باشه و اینکه من چگونه به آنجا وارد شدم اول نظر اهل بیت(ع) بود، چرا که من قائل به روزیم و بنظرم در بسیاری از جاها اگر از جانب معشوق نباشد کششی، کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد. دوم اینکه لطف بزرگان مانند استاد کلامی باعث شد به نگاه تازه ای که در جریان مداحی شکل می گرفت، محبت داشته باشن و بعد از سالها یک نوجوان در فضای حسینیه اعظم زنجان حضور پیدا کرد. 

جیم: عاشورا و فتنه 88 که گذشت، از همون سال به طور جدی به نوحه های انقلاب و عربی – فارسی – ترکی پرداختیم و نگاهم این بود که این حرکت رو در حسینیه اعظم زنجان که شاید بعد از حرم حضرات معصومین بزرگترین تجمع شیعیان جهان رو داره، به یک مانور عملیاتی قبل از ظهور تبدیل کنیم و احساس کردم در کنار نوحه های بزرگانی که در حسینیه فعالیت می کردند، خوبه که ما بتونیم یک زبان عربی یا فارسی بیشتری را در کنار زبان ترکی استفاده کنیم و به مضامینی بپردازیم که عمق نگاه بیشتری داره و به شعارهای اهل بیت(ع) نزدیکتره. اولین نوحه ای که در حسینیه اعظم زنجان خواندم یک نوحه عربی بود «تبعناک فی قلبنا یا امیر تبعناک یا فخرنا یا حسین» که کاملاً برخاسته از ادبیات و گفتمان عاشورا بود و جایگاه خوبی رو هم بین مردم باز کرد.

جیم: من آقا میثم رو از زمانی که در اردوهای راهیان نور شرکت می کردیم، به صورت دورادور میشناختم و باهاشون ارتباط داشتم که البته خیلی کم بود، اما بعد از مطرح شدن ایشان در کشور چون نگاه های ما به هم نزدیک بود و اینکه من اخلاق، سلیقه و افق فکری آقای مطیعی رو می پسندم و قلباً دوستشون دارم، آشنایی و همکاری ما بیشتر شد. به قول عرفا جذبه عرفانی ما رو به ایشان نزدیک کرد.

جیم: نه، این نوع جریان مداحی از قبل هم در کشور وجود داشت، مانند مداحی های زمان انقلاب و اشعاری که در جنگ تحمیلی استفاده می شد و در حدود سالهای 67 مداحان در بحث های نفوذ جریان فرهنگی نقش های خوبی ایفا کردند. دهه چهارم انقلاب به فرموده حضرت آقا دهه گفتمان و اندیشه انقلاب اسلامی و عمق گرفتن نسبت به گفتمان حضرت امام(ره) است و می طلبید که یک مقدار تخصصی تر و علمی تر به این جریان نگاه بشه. این نوع سلیقه هم وجود داشته و منحصر به چند نفر نیست، ما در شهرستان های مختلف این نوع مداحی رو با قوت و ضعف متفاوت می بینیم. بر برخی جاها مانند حاج آقا میثم مطیعی ظهور و بروز این جنس کار بالا بوده و الحمدالله باعث شده جریانی در کشور شکل بگیره و ما هم که مشابه اون رو انجام میدادیم، ناخودآگاه به ایشان نزدیک تر شدیم.

خیر، زنجان زندگی می کنم.

جیم: ورود من به تهران از قبولی در دانشگاه شروع شد، مجبور بودم هفته ای دو- سه روز تهران باشم و زیاد هم دوست نداشتم در فضای پایتخت وارد بشم، چون احساس می کنم که ما دنبال انقلاب اسلامی هستیم نه تهران اسلامی... اعتقاد دارم ما همونقدر که در عرصه جنگ نرم به لشکر 27 حضرت رسول(ص) نیاز داریم، همونقدر هم وجود لشکرهای 31 عاشورا، امام رضا(ع)، ثارالله و سیدالشهدا و کربلا لازمه و باید این جبهه شکل بگیره. الآن هم با اینکه تهران اومدم، اما یکی از دلایلی که فضای خانواده و زندگی و فعالیت های فرهنگیم رو در همون زنجان قرار دادم اینه که احساس می کنم زنجان دروازه آذربایجانه و خیلی جا برای کار داره. زنجان از قدیم الایام محل تلاقی تفکرات غرب و شرق بوده و اونجاها رو ما باید جدی تر بگیریم. کار در شهرستان ها به نحوی سخت تر از تهرانه، ولی تاثیرگذاریش هم بیشتره لذا من زنجان رو خیلی جدی گرفتم و همچنان هم الویت کارم همونجا هست. اما خب نیاز بود که افق فکری بزرگتری رو تجربه کنم و برای اینکه کارمون در زنجان هم خودش رو خوب پیدا کنه، لازم بود که دو سه قدم جلوتر بیام. 

طبیعتاً زبان ها فرهنگ آفرینند و از طرفی خود محصول فرهنگ هستن. یکی از زیبایی های زبان آذری قوام حماسی اونه، درون مایه و دوز حماسی زبان آذری خیلی بالاست و برای همین ما نوحه های حماسی رو فقط دوست داریم با زبان آذری بشنویم. برای ما آذری ها نوحه حماسی با زبان فارسی اغناء کننده نیست و در کنار فضای حماسه، زبان آذری از چاشنی روضه ای خوبی هم برخورداره و بخاطر همین روضه های آذری سوز و گداز خاصی داره. از طرف دیگه زبان فارسی لطافت خاصی داره و برخی از مباحث و اشعار رو فقط باید در این زبان خواند. زبان عربی هم قوام خیلی بالایی داره و در عین لطافت یک استخوان بندی حماسی داره و من احساس می کنم نسل جوان می تونه از همه این ظرفیت ها به خوبی استفاده کنه.

جیم: نه، محضر آقا جای خوبان است... اینکه آدم بتونه برای نائب امام زمانش روضه بخونه و عرض ادب کنه خیلی توفیق بزرگیه و من هم خیلی دوست دارم، اما بودن در محضر آقا همه چیز نیست. ما می تونیم اویس بشیم برای حضرت آقا، نیستیم اما می تونیم که بشیم. نظرات و فرمایشات رهبری روشنه و اگر ما کارهامون رو با خط کش ایشان جلو ببریم می تونه خیلی تاثیرگذار باشه. 

طبق فرمایش مقام معظم رهبری مداحی رسانه منحصر به فرد عالم تشیع هست و من فکر می کنم که مداحی زمان الآن ما باید یه بازنگری جدی نسبت به خودش داشته باشه. من با اساتید و بزرگواران کاری ندارم و روی صحبتم با هم سن و سالان خودم هست، فکر می کنم که جلسات مذهبی و عزاداری رو ما داریم باهاش به صورت تخلیه ای برخورد می کنیم. انگار جوان تو برخی ازهیئت ها میاد که خالی شه و بنظر من غائله هیئت باید تربیتی باشه نه تخلیه ای. از طرفی ما داریم اقامه عزا می کنیم در هیئت ها و احساس من اینه که باید مانند حضرت سیدالشهدا(ع) از اقامه عزا به اقامه حق برسیم. اگر جریان مداحی با دیدگاه که میخواد احیای امر الهی و اقامه حق کنه، جلو بره کارش خیلی متفاوت میشه، توجه بیشتری به مسائل خواهد داشت و تخصصی تر میشه. وقتی یک جوان میاد در هیئت من چرا نتونم نسبت به سبک زندگی که مطالبه رهبری هست، در روضه هام نداشته باشم؟ ایام فاطمیه است و این مثال خوبیه که ما چقدر می تونیم از زندگی یک خانم و آقا با الگویی که از زندگی حضرت زهرا(س) می گیریم در روضه مون بگیم و اثرگذاری ایجاد کنیم؟

ما در گلزار شهدای زنجان یک هیئت راه اندازی کردیم به نام «هیئت ثارالله، رهروان امام و شهدا» که مجموعه ای تشکیلاتی هست. از طرح های دانش آموزی و دانشجویی گرفته تا شاخه طلاب و نشریه و گردان سایبری رو شامل میشه و یک هیئت جریان ساز و تأثیرگذار در فضای کشوره. بنظرم این هیئت بن مایه خوبی داره برای اینکه تبدیل به یک ستاد بشه برای انجام کارهای جدی در حوزه آذربایجان و قفقاز و ترکیه و میتونه مثمر ثمر باشه.