عقیق:امام صادق(ع) فرمود: و چون از مضیق رحم به وسعتگاه جهان در آمد و به نوع
دیگر از غذا محتاج شد، مدبر حقیقی همان خون کثیف را که در رحم غذای او
بود، به شیر لطیف مبدل گرداند، و کسوت گلگون خون را از او کنده لباس سفید
لبن را بر او می‌پوشاند، و مزه و رنگ و صفاتش متبدل می‌شود زیرا که در این
حالت این غذا از برای بدن او غذای سابق موافق‌تر است و در همان ساعت که به
این نوع از غذا محتاج می‌شود به حکم حکیم قدیر غذای شیر برای او مهیّاست، و
به الهام الهی زبان بیرون می‌آورد و لب‌ها را می‌جنباند و طالب غذا
می‌شود، و در آن وقت دو پستان مادر برای او مانند دو مشک کوچک آویخته که هر
وقت که طالب غذا کند برای او مهیا باشد، پس مادام که بدنش تر و نازک و
امعایش(1) باریک و اعضایش نرم و لطیف است و تاب غذاهای غلیظ ندارد به این
شیر اغتذا(2) می‌نماید.
و چون نشو و نماکرد و بزرگتر و قویتر شد
و محتاج شد به غذایی که در آن صلابتی باشد تا بدنش محکم شود و اعضایش قوّت
گیرد، می‌رویاند از برای او آسیاهای خرد کننده از دندان‌های تیز که بخاید
غذاهای صلب را و نرم کند که آسان باشد بر او فرود بردن آنها، و بر این
احوال نمو می‌کند تا به حدّ بلوغ می‌رسد.
پی نوشت:
1-رود‌ها
2-تغذیه
کتاب دانستنیهای شگفت انگیز خلقت – ص 21
ترجمه علامه مجلسی
منبع:تسنیم
