متن پرسش مطرح شده و پاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

سوال: حدود اطاعت از پدر و مادر چیست؟

پاسخ: فرزند در برابر پدر و مادر دو نوع واجب دارد:

اول: نکویی و انفاق به ایشان اگر بینوا و تهیدست اند و تأمین نیازمندی های زندگیشان و برآوردن خواسته های مشروع آنها در حدود شئون عادی زندگانی آنگونه که فطرت سالم ایجاب می کند. و ترک این وظیفه نوعی انکار نکویی های ایشان است.

و این نکویی بر حسب اختلاف حال پدر و مادر از حیث تنگنایی و گشایش و نیرو و ضعف فرق می کند.

دوم: نیک رفتاری و خودداری از بد رفتاری در سخن و عمل اگر چه به او ستم کرده باشند. در روایت آمده است که اگر پدر و مادرت تو را زدند نباید به آنان تندی کنی بلکه باید بگویی خدا شما را بیامرزد.

این دو وظیفه نسبت به شئون پدر و مادر است و اما در شئون فرزند نیز امر دو نوع است :

اول: اذیت شدن پدر و مادر از این ناحیه باشد که دلسوز فرزندشان هستند و از کاری که او انجام می دهد هر چند در ارتباط با ایشان نباشد، رنج می کشند، فرزند، چنین کاری را نباید بکند اعم از اینکه او را نهی کنند و یا نه.

دوم: اذیت شدن پدر و مادر از این جهت باشد که آنان برخی خصلت های نکوهیده دارند مثلاًدوست نمی دارند فرزندانشان به دنبال خیر دنیا باشد چنین اذیت شدنی اثری برای فرزند ندارد و واجب نیست فرزند در مقابل این نوع توقعات تسلیم آنان باشد. و از همین مطلب معلوم می شود که اطاعت از پدر و مادر در خصوص او امر و نواهی شخصی شان در حد ذات خود واجب نیست. و خدا عالم و داناست.