۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۰ : ۰۶
سخن امام صادق(ع)دربارۀحسابرسی آسان خدا
خـداوند تبارك و تـعالى چون بخواهد بـه حساب مؤمن رسيدگى كند، كارنامهاش را به دست راست او دهد و بين خود و او، به حسابش رسيدگى نمايد.
عقیق:امام جعفر صادق عليهالسلام فرمدند:
خـداوند تبارك و تـعالى چون بخواهد بـه حساب مؤمن رسيدگى كند، كارنامهاش را به دست راست او دهد و بين خود و او، به حسابش رسيدگى نمايد.
پس گويد: بنده من! چنين و چنان كردهاى و فلان و بهمان كار را انجام دادهاى!
عرض مىكند: آرى، پروردگارا! من اين كارها را كردهام. خداوند مىفرمايد: من آنها را بر تو بخشيدم و تبديل به كارهاى نيك كردم.
پس، مردم گويند: سبحان اللّه ! اين بنده حتّى يك گناه هم نداشت ؟
اين است معناى سخن خداوند عز و جل: اما آن كس كه نامهاش به دست راست او داده شود زودا كه آسان حسابرسى شود و به سوى كسان خود شادمان برگردد.
متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ عليهالسلام:
إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى إذا أرادَ أن يُحاسِبَ المُؤمِنَ أعطاهُ كِتابَهُ بِيَمينِه وحاسَبَهُ فيما بَينَهُ وبَينَهُ، فيَقولُ : عَبدي، فَعَلتَ كَذا وكَذا وعَمِلتَ كَذا وكَذا! فيَقولُ: نَعَم يا رَبِّ قَد فَعَلتُ ذلكَ، فيَقولُ: قَد غَفَرتُها لَكَ وأبدَلتُها حَسَناتٍ، فيَقولُ النّاسُ: سُبحانَ اللّهِ أما كانَ لِهذا العَبدِ سَيِّئَةً واحِدَةً ؟! وهُوَ قَولُ اللّهِ عز و جل: «فَأَمّا مَن اُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ * فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِسابا يَسيرا * وَ يَنْقَلِبُ إلى أهْلِهِ مَسرورا »
پی نوشت:
«الانشقاق، آیه 7 تا 9 - منتخب ميزان الحكمة، صفحه 416»
منبع:مشرق
211008
خـداوند تبارك و تـعالى چون بخواهد بـه حساب مؤمن رسيدگى كند، كارنامهاش را به دست راست او دهد و بين خود و او، به حسابش رسيدگى نمايد.
پس گويد: بنده من! چنين و چنان كردهاى و فلان و بهمان كار را انجام دادهاى!
عرض مىكند: آرى، پروردگارا! من اين كارها را كردهام. خداوند مىفرمايد: من آنها را بر تو بخشيدم و تبديل به كارهاى نيك كردم.
پس، مردم گويند: سبحان اللّه ! اين بنده حتّى يك گناه هم نداشت ؟
اين است معناى سخن خداوند عز و جل: اما آن كس كه نامهاش به دست راست او داده شود زودا كه آسان حسابرسى شود و به سوى كسان خود شادمان برگردد.
متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ عليهالسلام:
إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى إذا أرادَ أن يُحاسِبَ المُؤمِنَ أعطاهُ كِتابَهُ بِيَمينِه وحاسَبَهُ فيما بَينَهُ وبَينَهُ، فيَقولُ : عَبدي، فَعَلتَ كَذا وكَذا وعَمِلتَ كَذا وكَذا! فيَقولُ: نَعَم يا رَبِّ قَد فَعَلتُ ذلكَ، فيَقولُ: قَد غَفَرتُها لَكَ وأبدَلتُها حَسَناتٍ، فيَقولُ النّاسُ: سُبحانَ اللّهِ أما كانَ لِهذا العَبدِ سَيِّئَةً واحِدَةً ؟! وهُوَ قَولُ اللّهِ عز و جل: «فَأَمّا مَن اُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ * فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِسابا يَسيرا * وَ يَنْقَلِبُ إلى أهْلِهِ مَسرورا »
پی نوشت:
«الانشقاق، آیه 7 تا 9 - منتخب ميزان الحكمة، صفحه 416»
منبع:مشرق
211008
گزارش خطا
