۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۱ : ۲۱
این افراد شکار شیطان هستند!
قرآن کریم مى فرماید: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلا تَفَرَّقُوا؛ همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.
عقیق: بی شک از جمله امور سرنوشت ساز در جامعه مسلمین، حفظ وحدت می باشد. وحدت عامل مهم حرکت بخش براى انقلابها بوده و انسانها را در گذر پیشرفت به سوى پیروزیها، از دست اندازها و گردنه هاى صعب العبور، عبور می دهد، به ناتوانیها توان بخشیده و دشواریها را آسان میکند و ناممکن ها را ممکن می سازد. بر این اساس ائمه اطهار (علیم السلام)، بر این مهم تاکیدی ویژه داشته اند. از این رو حضرت محمد (ص) می فرمایند: الْجَمَاعَةُ رَحْمَةٌ وَالْفُرْقَةُ عَذَابٌ؛ جماعت )وحدت)، مایه رحمت و تفرقه موجب عذاب است و در جایی دیگر فرموده اند: ما اختلفت أمّةٌ قطُّ بعد نبيّها إلاّ ظَهَر أهلُ باطلها على أهل حقّها؛ هیچ امتی پس از پیامبرشان، اختلاف نکردند مگر آنکه گروه باطل بر حق گرایان چیره شدند.
در این راستا جانشین بر حق نبی مکرم اسلام، امیرالمومنین علی (ع) بیان داشته اند: پس بنگرید به آخر کار قوم بنی اسرائیل، آن هنگام که بین آنها تفرقه افتاد (عدم وحدت) و مهربانی و الفت ها بهم خورد و سخن ها و دل ها مختلف و گروه گروه شدند و بجان هم افتادند و پراکنده گشتند و با هم جنگیدند. پس خداوند، لباس عزت را از تن آنها برکند و فراوانی نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقی مانده، سرگذشت آنان است تا مایه عبرتِ عبرت گیرندگان باشد.
همچنین حضرت محمد (ص) می فرمایند: مَن فارق الجَماعة شبرًا فَقَد خَلَع رِبْقَةَ الإسلام من عنقه؛ هر کس یک وجب از جامعه «مسلمین» دور شود خداوند رشته مسلمانی را از گردن او باز کند. نیز فرموده اند: مَن فارق الجَماعة ماتَ مَیتَة جاهلیة؛ هر کس از گروه «مسلمانان» جدا شود بر مرگ جاهلیت بمیرد.
علاوه بر این امام علی (ع) اشاره داشته اند: فَإِنَّ يَدَ اللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ وَ إِيَّاكُمْ وَ الْفُرْقَةَ فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّيْطَانِ كَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ؛ دست خدا بر سر جماعت است، از تفرقه بپرهیزید، زیرا شخص تکرو، شکار شیطان است همانگونه که گوسفند تکرو، طعمه گرگ است. نیز اشاره داشته اند: ألْخِلافُ يَهْدِمُ الرَّأْيَ؛ اختلاف، بنیاد «اندیشه درست» را درهم می ریزد.
پی نوشت ها:
1-نهج البلاغه: حکمت 215؛ خطبه 192.
2-شرح نهج البلاغه، ج 8: 112.
3-نهج الفصاحة، حدیث 2855، 1323.
4-کافی، ج 1: 404.
منبع:قدس
211008
در این راستا جانشین بر حق نبی مکرم اسلام، امیرالمومنین علی (ع) بیان داشته اند: پس بنگرید به آخر کار قوم بنی اسرائیل، آن هنگام که بین آنها تفرقه افتاد (عدم وحدت) و مهربانی و الفت ها بهم خورد و سخن ها و دل ها مختلف و گروه گروه شدند و بجان هم افتادند و پراکنده گشتند و با هم جنگیدند. پس خداوند، لباس عزت را از تن آنها برکند و فراوانی نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقی مانده، سرگذشت آنان است تا مایه عبرتِ عبرت گیرندگان باشد.
همچنین حضرت محمد (ص) می فرمایند: مَن فارق الجَماعة شبرًا فَقَد خَلَع رِبْقَةَ الإسلام من عنقه؛ هر کس یک وجب از جامعه «مسلمین» دور شود خداوند رشته مسلمانی را از گردن او باز کند. نیز فرموده اند: مَن فارق الجَماعة ماتَ مَیتَة جاهلیة؛ هر کس از گروه «مسلمانان» جدا شود بر مرگ جاهلیت بمیرد.
علاوه بر این امام علی (ع) اشاره داشته اند: فَإِنَّ يَدَ اللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ وَ إِيَّاكُمْ وَ الْفُرْقَةَ فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّيْطَانِ كَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ؛ دست خدا بر سر جماعت است، از تفرقه بپرهیزید، زیرا شخص تکرو، شکار شیطان است همانگونه که گوسفند تکرو، طعمه گرگ است. نیز اشاره داشته اند: ألْخِلافُ يَهْدِمُ الرَّأْيَ؛ اختلاف، بنیاد «اندیشه درست» را درهم می ریزد.
پی نوشت ها:
1-نهج البلاغه: حکمت 215؛ خطبه 192.
2-شرح نهج البلاغه، ج 8: 112.
3-نهج الفصاحة، حدیث 2855، 1323.
4-کافی، ج 1: 404.
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
